Siliconen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
De eerste organische siliciumverbindingen zijn al in de 19e eeuw door onderzoekers als Friedel, Crafts en Ladenburg gerapporteerd, maar de grote ontwikkeling van deze tak van de chemie begint eigenlijk met Kipping in 1901 die in de 43 jaar daarna de basis legde voor de moderne [[organosiliciumchemie]]. Vanaf 1940 was er een snelle ontwikkeling van de organosiloxanen ofwel silicoonpolymeren.<ref>''An Introduction Chemistry Of The Silicones'', {{Aut|Eugene G. Rochow}}, Read Books Ltd, 2013
ISBN 1446546101, ISBN 9781446546109</ref>
==Synthese==
Er zijn twee belangrijke synthesepaden te onderscheiden. De ene vereist een reductie van kwarts {{chem|Si|O|2}} naar het element silicium bij hoge temperatuur (1500 oC). Het silicium wordt daarna behandeld met {{chem|C|H|3|Cl}} en Zn. Daarbij worden methylchloriden van silicium gevormd. Door destillatie wordt daaruit {{chem|Me|2|Si|Cl|2}} vervaardigd. Hydrolyse met water vormt daaruit siloxanes die als basis voor de silicoonsynthese gebruikt worden. Het andere pad vereist lang niet zulke hoge temperaturen. Kwarts wordt bij 227-327 oC blootgesteld aan demethylcarbonaat en natronloog. Daardoor ontstaat {{chem|Si|(|OMe|)|4}} tetra-alkoxysilaan. Dit wordt daarna met een Grignard-reactie omgezet in een mengsel dat dimethyldialkoxysilaan {{chem|Me|2|Si|(|OMe|)|2}} bevat. Deze stof word door destillatie gezuiverd en daarna middel hydrolyse tot siloxaan omgezet. De tweede methode is een stuk minder kostbaar qua energie. <ref>''Cyclic, Tethered and Nanoparticulate Silicones for Material Modification'', {{Aut|Georgia Institute of Technology}}, ProQuest, 2008, ISBN 0549801626, ISBN 9780549801627</ref>
==Structuur==
| |||