Eduard Verkade: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 29:
 
== Tweede Amsterdamse periode 1924-1935==
Onder directie van Verkade en [[Dirk Verbeek]] ontstaat in 1924 uit een fusie tussen ''Comoedia'' en ''De Haghespelers'' het gezelschap: ''Het Verenigd Tooneel''. Enige tijd na het vertrek van Royaards wordt dit grote gezelschap de vaste bespeler van de ''Amsterdamse Stadsschouwburg''. Men speelde ook in het openluchttheater van de [[buitenplaats]] [[Frankendael]] (met meerdere stukken van Shakespeare en het Middelnederlandse spel ''Lanseloet van Denemerken''), het Centraal Theater in de Amstelstraat en in de grotere theaters in het land. Het ensemble was kostbaar en niet direct een homogeen geheel, maar bood de mogelijkheid groot bezette en gecompliceerde voorstellingen uit te brengen. Bij de enscenering van één van zijn eerste producties: ''St. Joanne'' maakte Verkade dankbaar gebruik van de ruimte, de vernieuwde lichtinstallatie en verdere technische mogelijkheden van de Stadsschouwburg. H. Th. Wijdeveld ontwierp de suggestieve architecturale decors. De voorstelling, een dramatisering van het leven van [[Jeanne d'Arc]] met Nel Stants in de titelrol, trok na een matige start veel publiek en behoorde, evenals zijn latere Shaw-ensceneringen, tot Verkades beste werk.
 
Verkades regie van de ''Gijsbrecht'' met van Dalsum in de titelrol (1924) oogstte lof, maar ook kritiek op "''de wijze van verzen zeggen... (net of het geen verzen waren)'' ". Opmerkelijk is zijn ''Hamlet'' in modern kostuum uit 1926. De ''Gijsbrecht'' in 1929 met [[Paul Huf (acteur)|Paul Huf]] speelde zich als een [[Mysteriespel]] af, tegen een op een Middeleeuwse [[Triptiek (schilderij)|triptiek]] geïnspireerd decor van Rie Cramer. Ondanks publiekssuccessen als het speciaal voor Else Mauhs bewerkte ''Adelaarsjong'' over de zoon van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]], de thriller ''Het Chinese Landhuis'' met van Dalsum als mysterieuze Aziaat, [[Maurice Maeterlinck| Maeterlincks]] sprookje ''De Blauwe Vogel'', het loopgravendrama: ''De Grote Reis'', het rechtzaaldrama ''De Strafzaak Van Mary Ducan'' en het in de tropen spelende ''Regen'' naar een novelle van [[William Somerset Maugham|Somerset Maugham]], bleef de zakelijke situatie precair.
 
In 1927 was de verlenging van het mandaat als vaste bespeler van de ''Amsterdamse Stadsschouwburg'' moeiteloos verlopen. In 1929 verliep de voorbereiding van de procedure gecompliceerd. Verkade solliciteerde met van Dalsum met het nieuw te formeren: ''Amsterdamsch Tooneel''. In 1930 gunde de gemeenteraad de bespeling van de Stadsschouwburg aan dit gezelschap en ''Het Nederlandsch Tooneel''. Beide groepen konden ook om beurten beschikken over ''De Hollandse Schouwburg'' en het ''Rika Hopper Theater''. Dit compromis bleek onwerkbaar. In 1931 werd ''Het Amsterdams Tooneel'' opgeheven en trok Verkade zich met een kleine groep terug in het ''Rika Hopper Theater''. Verkade was als directeur persoonlijk aansprakelijk geweest voor de tekorten. Als de schulden met de hulp van zijn familie na jaren zijn afbetaald, breekt de [[Grote Depressie]] uit. In 1933 maakt Verkade als acteur/regisseur met de ''Dietsche Spelers'' een tournee naar ''Nederlands West-Indië'' en stelt een voordrachtprogramma samen. In seizoen 1935 viel in het Rika Hopper Theater het doek voor de voorstellingen van Verkades laatste ''Hagespelers''.
 
== Later werk 1935-1948==
Van 1935 tot en met 1937 schreef Verkade [[recensie|recensies]] voor ''[[De Groene Amsterdammer]]''.