Arabisch-Palestijnse opstand: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 12:
De staking eindigde in oktober 1936. De Britten riepen de [[Commissie-Peel]] in het leven, die de oorzaken van de opstand moest onderzoeken en met aanbevelingen moest komen. In juli [[1937]] kwam [[William Robert Wellesley Peel]] met het voorstel om Palestina te verdelen, een voorstel dat door de Britse regering werd afgewezen. In de herfst van 1937 laaide het geweld weer op na de moord op de Britse bestuurder van Nazareth, Andrews. De gewelddadigheden hielden aan in 1938 en verliepen uiteindelijk in 1939.
De Britten
Op 17 mei 1939 publiceerde Groot-Brittannië het [[Malcolm MacDonald|MacDonald]] [[MacDonald White Paper|White Paper]] met daarin de volgende punten:
Regel 18 ⟶ 20:
* Verdere immigratie na die periode van vijf jaar wordt afhankelijk gemaakt van toestemming van de Arabische gemeenschap.
Dit White Paper vormde de basis van het Britse beleid tot 1948.
▲De Britten trachtten de opstand met grof geweld de kop in te drukken. Zij breidden hun strijdkrachten uit tot 20.000 man. Maatregelen die de Britten troffen waren onder meer de instelling van een avondklok, het vasthouden in ''administratieve hechtenis'' en het verwoesten van 5000 huizen. Bijna 150 Arabieren werden ter dood veroordeeld en de belangrijkste Arabische leiders werden aangehouden of vluchtten (zoals Al-Hoesseini).
== Gevolgen ==
| |||