Politieke Partij Radikalen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting Label: Misbruikfilter: Experimenteren |
|||
Regel 3:
| afbeelding = Tonnaer, J.J.G. - Jurgens,Eric - SFA008007409.jpg
| onderschrift = Jacques Tonnaer krijgt van Erik Jurgens een partijshirt bij zijn installatie als voorzitter van de PPR, 13 juni 1970
| ideologie = [[
| splitsing = [[Katholieke Volkspartij|KVP]]
| oprichting = [[27 april]] [[1968]]
| opheffing = [[16 februari]] [[1991]]
| verdwenen
| richting = [[
| jongeren = [[Politieke Partij Radikalen jongeren]]
| eurofractie = [[Green Alternative European Link]]
De '''Politieke Partij Radikalen''' (PPR) was een [[Nederland]]se [[ politiek]] libertaire en radicale, aanvankelijk christelijk georiënteerde [[politieke partij]]. De PPR speelde een bescheiden rol in de Nederlandse politieke geschiedenis en ontstond in 1968 door een kleine afsplitsing uit de [[Katholieke Volkspartij]] (KVP). De PPR wilde als politieke partij in 1991 fuseren met de extreem- socialistische Pacifistisch Socialistische Partij en de Communistische Partij Nederland met als reden (!!) dat deze drie partijen vaak hetzelfde stemden in de TK. Diegenen in de PPR die lid geworden waren vanwege de libertaire ( dus nog erger dan liberale ) uitgangspunten, hebben toen hun lidmaatschap van de PPR opgezegd. Het is wenselijk de PPR te zien in het licht van die tijd, waarin veel mensen van Christelijke huize zich wilden ontdoen van voor hen kennelijk knellende banden van de verzuiling. Diegenen in de PPR die daar geen last van hadden en afgekomen waren op het libertaire karakter van de partij, wilden daar wel ongecommitteerd aan die veilige verzuiling bij helpen. Om de tijdgeest misschien enigszins aan te geven voor diegenen die die tijd niet meegemaakt hebben: de plaatselijke afdelingen heetten AKTIECENTRA. Het verdient de voorkeur de huidige tijdgeest niet over te plaatsen naar die tijd en viceversa. De PPR is niet hetzelfde als GL; de PPR bestaat gewoon niet meer en was een "kind" van die tijd. Verder is links veel overheidsbemoeienis en rechts minder overheidsbemoeienis. de PPR was GEEN linkse partij, wel radikaal en veranderingsgezind. Ueberhaupt hadden bijvoorbeeld de PvdA en D66 toen een ander karakter dan nu.
== Geschiedenis ==
=== Vóór 1968 ===
[[Bestand:
De vorming van de PPR hangt samen met de vorming van het centrum-rechtse [[kabinet-De Jong]] en het [[Christen-Democratisch Appèl]].
Vlak voor de [[Tweede Kamerverkiezingen 1967|Tweede-Kamerverkiezingen van 1967]] verklaarden de leiders van de [[Katholieke Volkspartij]], [[Norbert Schmelzer]], de [[Anti-Revolutionaire Partij]], [[Barend Biesheuvel]] en de [[Christelijk-Historische Unie]], [[Jur Mellema]], officieel dat de drie partijen intensief zouden gaan samenwerken. Deze samenwerking zou in 1974 uiteindelijk leiden tot de vorming van het CDA. Na de verkiezingen van 1967 begonnen KVP, ARP en CHU formatiebesprekingen met de VVD, hetgeen uiteindelijk zou leiden tot de vorming van het [[kabinet-De Jong]]. Hiermee werd de hoop van de
In maart 1967 vormde zich een groep "[[spijtstemmer]]s" binnen de ARP, die verklaarden spijt te hebben van hun stem op de ARP nu er een keuze voor samenwerking met de VVD gemaakt was. Zij publiceerden een advertentie in [[Trouw (krant)|Trouw]], gericht aan het bestuur van de ARP. Zij stelden dat door de samenwerking met de VVD de evangelisch-radicale koers die de ARP beleden had niet tot uitvoering zou komen. Sinds april kwamen deze spijtstemmers regelmatig bijeen met progressieve dissidenten binnen de KVP in [[American Hotel]]. Zo werd de [[Americain groep]] gevormd. Onder anderen oud-KVP-premier [[Jo Cals]] en toekomstig CDA-premier [[Ruud Lubbers]] behoorden hiertoe, ook [[Wilhelm Friedrich de Gaay Fortman|Wilhelm de Gaay Fortman]], een prominent anti-revolutionair, en zijn zoon [[Bas de Gaay Fortman]]. In mei richtten ze formeel de Werkgroep Christen-Radicalen op, die gericht was op het steunen van progressieve ontwikkelingen binnen de ARP en de KVP. De groep was redelijk succesvol in de KVP, die na de verloren verkiezingen van 1967 op zoek was naar een nieuw profiel.
Regel 30:
Op 27 april 1968 verliet een aantal katholieke Radicalen hun partij en vormde de Politieke Partij Radikalen. Andere prominente radicalen zoals Lubbers en Cals bleven bij de KVP. Onder de oprichters van de PPR bevond zich voormalig KVP-minister van Volkshuisvesting [[Pieter Bogaers]] en ook vier leden van de KVP-Tweede-Kamerfractie die nu de KVP verlieten, namelijk [[Jacques Aarden]], [[Paul Janssen (politicus)|Paul Janssen]], [[Annie Kessel]] en [[Harry van Doorn]]. Deze laatste, toen voorzitter van de [[KRO]], verliet de Tweede Kamer. De drie anderen bleven in de Kamer als nieuwe fractie met de naam [[Groep Aarden|Groep-Aarden]]. Verschillende "spijtstemmers" uit de ARP, zoals [[Bas de Gaay Fortman]], sloten zich aan bij de partij. Oud-minister [[Pieter Bogaers]], afkomstig uit de KVP, werd de eerste voorzitter.
De partij [[Progressieve samenwerking in Nederland in de jaren zeventig|werkte intensief samen]] met de PvdA
Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1971|Tweede Kamerverkiezingen van april 1971]] behaalde de PvdA 39 zetels (een winst van twee ten opzichte van 1967), maar de PPR slechts twee. [[Jacques Aarden]] werd fractievoorzitter. Verscheidene prominenten verlieten de partij omdat ze vonden dat deze gefaald had.
Regel 38:
[[Bestand:Ria Beckers 1981.jpg|thumb|Partijvoorzitter en fractievoorzitter [[Ria Beckers]]]]
=== 1977–1989 ===
Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1977|verkiezingen van 1977]] werd Bas de Gaay Fortman als [[politiek leider]] en lijsttrekker opgevolgd door [[partijvoorzitter]] [[Ria Beckers]]. Een groot deel van de partij wilde geen samenwerking met het nu tot stand gekomen [[Christen-Democratisch Appèl|CDA]]; het congres nam een resolutie aan waarin samenwerking met het CDA werd uitgesloten.
In de vroege jaren 80 werd de plaatsing van Amerikaanse nucleaire wapens op Nederlands grondgebied in onze samenleving een belangrijk politiek thema. De PPR werd
Er ontstond een breed politiek debat over de koers van de PPR. Er ontstonden drie groepen, gekoppeld aan drie toekomstperspectieven.
Regel 50:
In 1984 werd door De Gaay Fortman de naam [[Groene Partij Nederland]] geregistreerd en een Groen Platform opgericht. Deze hadden tot doel de groene politieke beweging in Nederland aan de PPR te binden. In 1983 was echter al door oud-PPR leden, waaronder [[Maarten Bierman]], [[De Groenen (Nederland)|De Europese Groenen]] opgericht. In 1985 verliet Van Duijn de PPR, hij zou [[Groen Amsterdam]] oprichten. Deze lokale partij ging in 1989 op in [[De Groenen (Nederland)|De Groenen]].
=== Na 1989 ===
Regel 59 ⟶ 57:
Toch was er ook onvrede over de vorming van GroenLinks: het enige Europees Parlementslid van GroenLinks, oud-PPR voorzitter [[Herman Verbeek]], stelde zich sinds 1991 onafhankelijk op van de partij en weigerde zijn zetel halverwege de termijn op te geven voor een lid van de PSP, zoals wel bij zijn verkiezing was afgesproken. Hij nam in [[Europese Parlementsverkiezingen 1994|1994]] deel aan de [[Europese Parlementsverkiezingen]] voor De Groenen, zonder een zetel te behalen.
De PPR heeft
== Naam ==
Regel 65 ⟶ 63:
== Ideologie en standpunten ==
De PPR
Alhoewel opgericht door progressieve christenen heeft de partij altijd een directe relatie tussen geloof en politiek afgewezen. Tot midden jaren 70 had de partij sterke banden met de [[Nederlands Katholiek Vakverbond|katholieke vakbeweging]].
Kenmerkend voor de PPR
== Vertegenwoordiging ==
Regel 403 ⟶ 401:
== Electoraat ==
Het PPR-electoraat bestond uit jonge, goed opgeleide stemmers met een katholieke, liberale en protestantse achtergrond. Deze groepen waren geconcentreerd in de westelijke en zuidelijke provincies.
== Organisatie ==
=== Structuur ===
Het hoogste orgaan binnen de PPR was het congres dat
=== Gelieerde organisaties ===
De PPR publiceerde haar eigen blad: tussen 1968 en 1972 en 1982 en 1990 ''Radikalenkrant'' en tussen 1973 en 1981 de ''PPR aktiekrant'' PPRAK.
De [[politieke jongerenorganisatie]] van de PPR was de [[Politieke Partij Radikalen Jeugd]] PPRJ
=== Relaties met andere partijen ===
Samenwerking is altijd een belangrijk thema voor de PPR geweest, de partij is immers opgericht als een partij voor
Tussen 1971 en 1977 waren de relaties tussen PPR, PvdA en D66 erg goed. De partijen werkten samen binnen het [[Progressief Akkoord]]. Ze vormden een [[schaduwkabinet]] en later de kern van het [[kabinet-Den Uyl]]. Na de verkiezingen van 1977, die voor de PPR heel slecht verliepen, verbraken de PPR en de PvdA hun relatie.
De relatie met de CPN en de PSP was in de jaren zeventig slecht, doordat de
=== Internationale samenwerking ===
Sinds 1979 werkte de PPR samen met andere
== Internationale vergelijking ==
Als later een vroege groene partij lijkt de PPR op de Values Party uit Nieuw-Zeeland. Als een groene partij opgericht door progressieve christenen lijkt de PPR sterk op [[AGaLev]].
== Voetnoten ==
| |||