Behang: verschil tussen versies

Eind [[16e eeuw]] kwam het in de mode om [[goudleer]]behang te gebruiken, bedrukt met een [[houtsnede]]. Om de Franse zijde-industrie te beschermen, verbood [[Lodewijk XIV]] het bedrukken van stoffen, maar het bedrukken van papier was geen probleem. In het midden van de [[18e eeuw]] werd de behangselfabricage een hele industrie met vooral in [[Engeland]] en [[Frankrijk]] een massale productie. Aanvankelijk werden de allerduurste soorten op bestelling met de hand beschilderd, soms met blokken bedrukt en aan elkaar geplakt door de arbeiders.

 

 

In [[Hoorn (Noord-Holland)|Hoorn]] ontstond rond [[1777]] op initiatief van de [[Vaderlandsche Maatschappij]], een behangfabriek, opgezet door de doopsgezinde predikant Cornelis Ris. Het [[Westfries Museum]] bezit een belangrijke collectie behangsels uit deze half-filantropische en half-commerciële onderneming, gesteund door de bewindhebbers van de [[Sociëteit van Suriname]].<ref>Habermehl, N.D.B. (2000) Joan Cornelis van der Hoop (1742—1825). Marinebestuurder voor stadhouder Willem V en koning Willem I, p. 41-2.</ref> In het Museum Geelvinck-Hinlopen Huis is een ensemble van vijf behangsels van [[Egbert van Drielst]] te zien. [[Johannes van Dreght]] en zijn leerling [[Jurriaen Andriessen|Jurriaan Andriessen]] waren eveneens veel gevraagde behangschilders. Rond 1800 waren er wel twintig behangschilders aan het werk in Nederland. De schilders werkten aan huis, zodat ze rekening konden houden met de lichtinval. Ze idealiseerden de natuur met vredige taferelen en landschappen.