In de Middeleeuwen bestond de kust bij Petten uit een duinreep die een kilometer westelijker lag dan de huidige kust.<ref>{{Citeer web|url=http://eilandinzee.wldelft.nl/plain/eiz32.htm|title=Animatie van 7500 jaar geologische ontwikkeling van kustlijn|last=WL delft hydraulics |date=1998|work=Eiland in de zee|accessdate=10 August 2007}}</ref> In de 15e eeuw veroorzaakte de [[Sint-Elisabethsvloed (1421)]] een doorbraak die een groot deel van de duinreep wegsloeg. De duinen werden nadien hersteld, maar de zee bleef de duinen afkalven aan zeezijde, hetgeen men compenseerde door zandsuppletie aan landzijde.<ref>{{Citeer web|url=http://www.archiefalkmaar.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=111&Itemid=28|title=Inventaris van de archieven van het Hoogheemraadschap van de Hondsbossche en Duinen tot Petten, 1555-1921 (1922)|last=Aten|first=Diederik|date=1997|publisher=Regionaal Archief Alkmaar|accessdate=25 August 2012}}</ref> Deze flexibele kustverdediging, waarbij de duinreep in de loop der jaren oostwaarts schoof, betekende dat land werd prijsgegeven aan de zee. In de 16e eeuw riep men het opschuiven van de duinreep een halt toe door de aanleg van paalwerken langs de kustlijn, als beschoeiing ter bescherming van de voet van de duinreep, en strandhoofden (strekdammen die haaks op de kustlijn in zee steken). Deze versterkingen konden bij de zeer zware stormvloed van 1570 ([[Allerheiligenvloed (1570)|Allerheiligenvloed]]) een doorbraak niet voorkomen. Toen in de 17e eeuw de paalwerken en hoofden in verval raakten greep men weer terug op flexibele kustverdediging, waarbij de duinreep oostwaarts schoof. In 1880 werd de kwetsbare zanddijk, die sinds eind 18e eeuw op de huidige plaats lag, belangrijk versterkt. De helmgrasbegroeiing op de glooiing aan zeezijde werd vervangen door een dek van basaltblokken. Deze zeedijk bleek eindelijk bestand tegen zware stormen. In 1981 werd de dijk op [[Deltahoogtedeltahoogte]] gebracht, 11,5 meter boven NAP.
De naam van de Hondsbossche Zeewering is ontleend aan een echt bos. Tot aan de Allerheiligenvloed in 1570 was op de plek van de zeewering een duingebied met bos te vinden. Dit bos noemde men het Hondsbosch, een restant van een groter kustbos. De naam Hondsbosch zegt iets over de omvang van het bos. De omvang was 0,1 hectare, dit stond gelijk aan ‘een bos ter grootte van een [[hont|hond]]', een oude oppervlaktemaat.
