|
==Engelandvaart==
Van Oosterzee vlucht beginop 11 januari 1944 uit bezet Nederland dankzij bemiddeling van ds. [[Antoon Geertruidus Berendinus ten Kate|Antoon ten Kate]] van het [[Comité tot steun van Nederlandse Oorlogsslachtoffers in België]], een aangetrouwd familielid. Hij wordt opgevangen op het adres van de familie [[Sam Timmers Verhoeven|Timmers Verhoeven]] aan de Rue Stévin te [[Brussel (stad)|Brussel]] en sluit zich daar aan bij de [[Engelandvaarder]]s [[Ferry Staverman]], [[Gijs den Besten]] en [[Sam Timmers Verhoeven]]. Geholpen door het ondergrondse netwerk [[Dutch-Paris]] reizen de vluchtelingen twee-aan-twee eerst naar [[Parijs]] en vervolgens via [[Toulouse (stad)|Toulouse]] naar het zuiden, met als doel [[Engeland]] via de [[Spaanse Staat]] te bereiken. Staverman en Den Besten vertrekken op 7 januari 1944, Timmers Verhoeven en Van Oosterzee volgen een week later. In Parijs verblijft men kortstondig op het adres van Albert Starink op 56, Rue Monsieur le Prince en het gezelschap breidt zich uit met [[Ajaan Hijmans]], [[Han Langeler]], [[Vic Lemmens]], [[Johannes Martinus Sinnige|Johannes Sinnige]] en [[Jan Pieter de Veer]]<ref>Frank Visser: De Schakel, de geschiedenis van de Engelandvaarders, pagina 384, ISBN 90 235 8094 X. (1976)</ref>.
===Eerste konvooi===
===Tweede konvooi===
Na verblijf van een ruim aantal weken in een berghut - hevige sneeuwval verhinderde directe voortzetting - vervolgt Van Oosterzee op 16 april 1944 via een andere route de slopende voettocht over de toppen van de [[Pyreneeën]]. Dit tweede konvooi met 38 vluchtelingen staat onder leiding van de gids ''"Charbonnier"'', schuilnaam van [[Jean-Louis Bazerque]]. Men trekt vanuit Ardon in het dal van de Barousse met een wijde boog rond [[Bagnères-de-Luchon]], waar zich het centrum van de [[nazi]]-grenspatrouille bevond. Na 40 km en drie dagen lopen, wordt op 19 maart 1944 bij [[Bossòst]] succesvol de [[Spaanse Staat]] bereikt. Daar aangekomen, worden de vluchtelingen direct door de [[Guardia Civil]] gearresteerd en overgebracht naar [[Vielha e Mijaran|Viella]]. Na nog een uitputtende bergtocht te voet van ruim 40 km naar Esterri d'Àneu en een rit per truck naar [[Sort]], volgt een busreis naar [[Lerida (stad)|Lérida]]. Hier treft Van Oosterzee lotgenoten, zoals Sam Timmers Verhoeven, Gijs den Besten en [[August van Weezel Errens]], die een andere route hebben genomen. Opnieuw wordt hij door de Guardia Civil verhoord, maar vanwege door hem gefingeerde [[Minderjarige|minderjarigheid]] vrijgelaten.<br>
Op 1613 augustus 1944 steektarriveert Van Oosterzee perin schip[[Gibraltar]] waar hij in militaire dienst treedt en wordt ingedeeld in een konvooi onder leiding van [[GibraltarKapitein (rang)|kapitein]] De Feijter. Op 16 augustus reist hij per schip via [[AlgiersOran (stad in Algerije)|Oran]] overen [[Algiers]] naar [[Engeland]], waar hij na aankomst in oktober eerst door officieren van de contra-spionagedienst [[Security Service|MI5]] in de [[Patriotic School]] te [[Londen]] wordt verhoord en getest op betrouwbaarheid.
==Oorlogsvrijwilliger in Nederlands-Indië==
Vanwege zijn ambitie om [[Nederlands-Indië]] te helpen bevrijden van de [[Japanse bezetting van Nederlands-Indië|Japanners]], meldt hij zich aan bij de [[Nederlandse Krijgsmacht]] in [[Londen]]. Hijen wordt geplaatst bij de [[Prinses Irene Brigade]] in [[Wolverhampton]] en leert daar onder meer [[Rudi Hemmes]] kennen. Hij laat zich als [[Oorlogsvrijwilligers in Nederlands-Indië|oorlogsvrijwilliger]] naar [[:en:Camp Columbia (Wacol)|Camp Columbia]] in [[:en:Wacol, Queensland|Wacol]], [[Australië (land)|Australië]] uitzenden, waar hij een jungle-training te [[Camp Casino]] en [[Commando (militair)|commando]]-opleiding volgt op de [[Canungra]] jungle warfare school volgt. Hij wordt eerst naar [[Nieuw-Guinea]] uitgezonden en vervolgens aangesteld als [[luitenant]] bij het [[Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger|K.N.I.L.]] te [[Makassar]].
Na het beëindigen van de [[Japanse bezetting van Nederlands-Indië|Japanse bezetting]] huwt hij In [[1946]] [[Trouwen met de handschoen|met de handschoen]] te [[Makassar]]/[[Wassenaar (gemeente)|Wassenaar]] met Paulina Helena Worp ([[Padang]], 14 september [[1922]]), die hem begin [[1948]] een dochter schenkt.<br>
Als hij tijdens de [[Indonesische onafhankelijkheidsstrijd]] met z'n gezin naar Nederland wil terugkeren, wordt hij - ondanks het feit dat hij zich als [[Oorlogsvrijwilligers in Nederlands-Indië|vrijwilliger]] had aangemeld - door de [[Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger|Nederlands-Indische legerleiding]] tegen zijn wil en [[Wederrechtelijke vrijheidsberoving|wederrechtelijk]] "onmisbaar" verklaard. Als controleur [[Plaatselijk bestuur (Nederlands-Indië)|Binnenlands Bestuur]] en [[Verbindingsdienst|verbindingsofficierverbindings- en transportofficier]] bij de [[Netherlands Indies Civil Administration]] (NICA) is hij getuige van de gruwelijke oorlogshandelingen tijdens de [[Indonesische onafhankelijkheidsstrijd#Zuid-Celebes-affaire|Indonesische onafhankelijkheidsstrijd in Celebes]], totdat hij uiteindelijk medio 1948 wordt "ontslagen". De [[Nederlandse staat]] heeft zijn verzaakte verantwoordelijkheid hierin naar Van Oosterzee, zoals bij zovele andere schrijnende gevallen in gelijksoortige omstandigheden uit die periode, nooit erkend.
==Na de oorlog==
|
