|
Een '''schijfrem''' is een [[rem]] waarbij een aan de bewegende constructie vast gemonteerde schijf meedraait, die door remblokken tegengehouden kan worden. Het bekendst zijn de schijfremmen die aan een [[wiel (voortbeweging)|wiel]] gekoppeld de snelheid van een [[voertuig]] kunnen verminderen of waarmee het gestopt wordt. Maar schijfremmen worden daarnaast overal in de techniek gebruikt. Afhankelijk van de af te remmen energie kunnen één of meerdere schijven worden toegepast in één rem.
==Werking==
Het werkingsprincipe van een schijfrem is dat door het aandrukken van remblokken tegen een remschijf, [[wrijving]] ontstaat. De schijf en wat daaraan verbonden is, wordt hierdoor afgeremd. De bewegingsenergie van het voertuig waarop de rem gemonteerd is, wordt in warmte omgezet. Een remschijf van een auto of motorfiets kan bij een krachtige rembeweging dan ook roodgloeiend worden.
Om de remeffectiviteit zo groot mogelijk te maken, zijn de remblokken gemaakt van een materiaal dat op de remschijf een hoge wrijvingscoëfficiënt heeft. De schijfrem wordt op veel voertuigen toegepast,bij het slijten van lichtede remblokken steeds iets dichter naar de remschijf komen te zitten. Zodoende is de slag van de zuiger tussen ruststand fietsenen totaangrijping zwarealtijd treinenhetzelfde.
chanisch (met kabels) of elektrisch/elektromagnetisch zijn.
Voordeel van de schijfrem is dat de remkracht evenredig met de drukkracht van de blokken is en de dosering dus erg makkelijk. Nadeel is dat de drukkrachten vrij groot moeten zijn om enige vertraging van betekenis te hebben, zodat in moderne auto's met schijfremmen eigenlijk altijd een [[Rembekrachtiging|rembekrachtiger]] zit. Dit in tegenstelling tot [[trommelrem]]men, die een zelfversterkend effect kennen, waardoor de bedieningskracht minder kan zijn (mits er sprake is van één of meer oplopende remschoenen. Meelopende remschoenen vertonen dit effect niet).
<div style="font-style: italic; text-align: center;">
Een enkelvoudige [[zuiger]] bedient hier de rem.
[[Bestand:Disc brake open.png|200px|Schijf kan vrij draaien]]
[[Bestand:Disc brake half clamped.png|200px|Het binnenste blok duwt tegen de schijf]]
[[Bestand:Disc brake clamped.png|200px|Het buitenste blok wordt tegen de schijf aan getrokken]]
</div>
[[Bestand:Radsatz 845 001.jpg|thumb|300px|Treinas met drie remschijven. De luchtkanalen zijn hier duidelijk te zien.]]
Een ander voordeel van de schijfrem is dat de rubber afdichtingen van de [[zuiger]]s die de blokken bedienen ervoor zorgen dat na het gebruik van de rem de remblokken juist voldoende worden teruggetrokken om de rem weer vrij te laten lopen. Hierdoor is geen veer nodig om de remblokken terug in rustpositie te drukken, en kunnen de zuigers bij het slijten van de remblokken steeds iets dichter naar de remschijf komen te zitten. Zodoende is de slag van de zuiger tussen ruststand en aangrijping altijd hetzelfde.
Door de [[diameter]]verhouding van de hoofdrem- en wielremcilinder en de hefboomwerking van het rempedaal juist te kiezen en ook rekening te houden met het aantal te bedienen remklauwen kan voor een groot deel de remdynamiek bepaald worden. Remsystemen zonder rembekrachtiging vereisen meer bedieningskracht maar hebben het voordeel dat deze beter te doseren zijn en meer gevoel geven aan de bestuurder. Als voorbeeld: [[formule 1 auto]]'s hebben geen rembekrachtiging maar wel rondom schijfremmen.
De bediening van de schijfrem vanaf het bedieningshendel of het rempedaal kan [[pneumatisch]], [[hydraulisch]], mechanisch (met kabels) of elektrisch/elektromagnetisch zijn.
Vooral bij zwaardere schijfremmen – zoals in auto’s en treinen – zitten in de remschijven radiaal verlopende luchtkanalen, die vlak bij de as aan en aan de buitenzijde open zijn. Door de middelpuntvliedende kracht tijdens het draaien stroomt lucht door deze kanalen, hetgeen een koelende werking heeft.
| 