Brokopondostuwmeer: verschil tussen versies

| onderschrift1 =

}}

Het '''Brokopondostuwmeer''' (voorheen '''Prof. dr. ir. W.J. van Blommesteinmeer''' genoemd) is een [[stuwmeer]] in [[Suriname]] gelegen in het [[Brokopondo (district)|Brokopondo-district]] met een oppervlakte van 135 duizend hectare, ongeveer zo groot als de [[Utrecht (provincie)|provincie Utrecht]]. Het meer is ontstaan door de bouw van de [[Afobakadam]], een [[stuwdam]] in de [[Suriname (rivier)|Suriname]]rivier.

 

Het meer is groot maar ondiep. Het is nergens dieper dan veertig meter. Toen de dam aangelegd werd, is het gebied dat onder water zou lopen niet kaalgekapt. Daardoor steken er [[kruin]]en van bomen boven het water uit. <br />De [[waterhyacint]] groeit zo hard op het meer dat hij de energieopwekking dreigde te hinderen. Ze wordt nu met chemische middelen bestreden. Ook is de visstand verminderd, maar de [[piranha's|piranha]] doet het er goed.

 

 

Tot het uitvoeren van dit project is in de jaren vijftig van de twintigste eeuw besloten.

In 1915 werd [[bauxiet]] in Suriname ontdekt (zie [[Suralco]]), onder andere in het district [[Marowijne (district)|Marowijne]] bij [[Moengo]], maar ook elders. Om bauxiet te verwerken tot [[aluminium]] is veel [[elektriciteit]] nodig. Deze zou kunnen worden opgewekt met [[waterkracht]]. Daartoe ontwierp [[Willem Johan van Blommestein|W.J. van Blommestein]] een stuwdam van 54 meter hoog in de Surinamerivier. De stuwdam zou aanvankelijk bij [[Brokopondo (plaats)|Brokopondo]] worden gebouwd, maar het enkele kilometers stroomopwaarts gelegen [[Afobaka]] bleek meer geschikt. De stuwdam heet dan ook Afobakadam.

 

In [[1958]] sloten de Surinaamse regering en [[Alcoa (bedrijf)|Alcoa]] de [[Brokopondo-overeenkomst]]. Deze gaf Alcoa recht op goedkope elektriciteit en een concessie van 75 jaar voor het delven van bauxiet in ruil voor het bouwen van onder meer de stuwdam en de [[waterkrachtcentrale]].

 

 

Er moesten ook 14 hulpdammen gebouw worden om te verhinderen dat het water wegliep. Op 6 februari 1964 werd de hoofddam gesloten en enkele maanden later was het meer vol en kon met het door [[waterkracht]] opwekken van elektriciteit worden begonnen. De elektriciteit werd gebruikt in de aluminiumsmelter van [[Suralco]] te [[Paranam]]. Sinds de sluiting van de smelter in 1999 wordt het grootste deel van de elektrische energie in Paramaribo verbruikt.

 

<gallery>

Bestand:Brokopondo centrale.JPG|Krachtcentrale

Bestand:Tropenmuseum Royal Tropical Institute Objectnumber 60044067 Stuwdam in aanbouw voor de waterkrach.jpg|Stuwdam in aanbouw (1963)

</gallery>