Berg van Barmhartigheid (Brussel): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
[[File:Facade avant.jpg|thumb|Voorgevel van de Berg van Barmhartigheid]]
Regel 7 ⟶ 6:
De Berg werd opgericht onder impuls van ingenieur-kunstenaar-diplomaat [[Wenceslas Cobergher]]. In [[Italië]] had hij het fenomeen van de ''Monti di Pietà'' bestudeerd en was hij tot de conclusie gekomen dat er ook in de [[Spaanse Nederlanden]] en een grote behoefte was aan zulke instellingen. Hij kon aartshertog [[Albrecht van Oostenrijk|Albrecht]] en [[infante Isabella]] overtuigen van zijn idee en werd aangesteld tot hoofdintendant. Op 26 september 1618 opende hij de Brusselse Berg van Barmhartigheid, een omvorming van een bestaand krediethuis. Vóór 1633 zouden er nog veertien volgen.
Aanvankelijk lag de Berg in de Volrestraet, die door zijn aanwezigheid later [[Lombardstraat (Brussel)|Lombardstraat]] ging heten. Cobergher kocht hiervoor het ondertussen verdwenen Hof van Beersel aan.<ref>Gesloopt in 1860-62 voor de aanleg van de Zuidstraat.</ref> De Berg vroeg een lagere rente dan de particuliere pandjeshuizen: 15% in het eerste jaar en 12% vanaf het tweede.
De Franse Tijd betekende bijna het einde van de Berg, maar na een onderbreking werden de activiteiten hervat. In 1856-62 verhuisde hij naar een nieuwbouw ontworpen door [[Alexis Partoes]] in de Sint-Gisleinstraat 19-23. Het terrein was dat van het vroegere Kapucijnenklooster, dat in het bezit was gekomen van wijnhandelaar Edouard Mosselman.<ref>De onteigening van het klooster als [[nationaal goed]] gebeurde in 1796 en de openbare verkoop in 1803.</ref> Zijn statige villa kreeg de functie van directeurswoning. Partoes ontwierp een ruim, L-vormig gebouw met vijf bouwlagen en dertien [[travee]]ën onder een [[schilddak]]. De gietijzeren kolommen, smeedijzeren balken en kleine gewelfboogjes stonden borg voor de brandveiligheid (principe van de ''fireproof mill''). In de tweede travee was een wachthuisje. Naar het einde van de eeuw volgde een verbouwing onder architect [[Charles-Émile Janlet|Émile Janlet]], die de verkoopzaal voorzag van [[art nouveau]]-elementen.
| |||