Diplomatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 46:
 
==Beneluxsamenwerking==
De vestiging van Nederlandse, Belgische of Luxemburgse ambassades onder één dak (colocatie) kent een lange historie. Sinds het aantreden van [[kabinet-Rutte I|kabinet Rutte]] respectievelijk [[Regering-Di Rupo (federaal)|kabinet Di Rupo]] heeft het overleg met België over colocatiemogelijkheden een vlucht genomen. Dit leidde in 2013 tot overeenstemming over colocatie in [[Caracas]], [[Buenos Aires]], [[Mexico-stad|Mexico]] en [[Kinshasa]]. InVerder Caracas en Buenos Aires is de afgesproken colocatiewordt inmiddels een feit. Verder wordt gesproken over gemeenschappelijke huisvesting in onder meer Washington, Seoel, Bamako, Prishtina (ook met Luxemburg), Ottawa en Nicosia. Op 23 oktober 2014, tijdens een Beneluxtop van de drie regeringsleiders van de Benelux-landen in aanloop van de Europese top van regeringsleiders, hebben de ministers-presidenten van de Benelux-landen besloten om de diplomatieke posten van de drie landen te optimaliseren, waar mogelijk samen te huisvesten en elkaar te vertegenwoordigen.<ref>[http://www.benelux.int/nl/nieuws/benelux-eerste-ministers-willen-samenwerking-versterken/ Benelux-top 23-10-14]</ref>
 
De Benelux-landen werken momenteel (april 2016) al samen op diplomatiek vlak in het buitenland. Een efficiëntiewinst wordt bereikt doordat België en Nederland in momenteel 3drie landen (onder meer in Caracas en Buenos Aires). hetzelfde gebouw delen (colocatie) en er in Brussel/Den Haag en Albanië een uitwisseling is van Nederlandse en Belgische diplomaten. Verder vertegenwoordigt België in 54 landen Luxemburg en in 9 landen Nederland dat op zijn beurt in 19 landen de Belgische belangen behartigt.<ref>http://www.benelux.int/nl/nieuws/belgische-en-nederlandse-stagiair-diplomaten-volgens-samen-opleiding</ref>
 
Van oudsher bestaan er al visumsamenwerkingsverbanden tussen de Benelux-landen. In de afgelopen jaren is de samenwerking met – vooral België – verder geïntensiveerd door elkaar voor visumverlening te vertegenwoordigen in landen waar men zelf niet (meer) over een eigen ambassade beschikt en omwille van doelmatigheid ook in landen waar België of Nederland wél een eigen vertegenwoordiging heeft.