Remote sensing: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
samengevoegd |
k Categorie:Teledetecting verwijderd; Categorie:Remote sensing toegevoegd (HotCat.js) |
||
Regel 1:
[[File:Global Vegetation.jpg|thumb|De wereldwijde vegetatie tussen november en december 2007. Afgebeeld staat de [[Normalized Difference Vegetation Index|NDVI]], een maat voor de vegetatie. De afbeelding is verkregen met behulp van teledetecting.]]
'''Teledetectie''' ([[Engels]]: ''remote sensing'') is de techniek om informatie te verkrijgen over voorwerpen door middel van instrumenten die er niet rechtstreeks contact mee maken.
Twee bekende voorbeelden van teledetecting zijn [[radar]] en [[lidar]], waarmee de snelheid en de locatie van een voorwerp kan worden gemeten.
Tegenwoordig wordt het begrip vooral gebruikt voor aardobservatie: het verzamelen van gegevens over het aardoppervlak door middel van [[satelliet (astronomie)|satellieten]], [[luchtballon|luchtballonnen]], schepen of andere hulpmiddelen. Gebieden die slecht bereikbaar of gevaarlijk zijn, kunnen dankzij teledetecting toch worden bekeken. Hieronder verstaat men voornamelijk [[luchtfotografie]] en [[satellietfoto|satellietfoto's]].
Teledetecting wordt voor verschillende doeleinden gebruikt; om milieuproblemen in kaart te brengen, voor meteorologische waarnemingen en voor [[Defensie (landsverdediging)|defensie]]doeleinden. Ook [[routenavigatiesysteem|navigatiesystemen]] maken gebruik van teledetecting.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen passieve systemen en actieve systemen. Bij actief teledetecting zendt men zelf signalen (zoals radiopulsen) uit, die later worden opgevangen, en bij passief teledetecting wordt slechts waargenomen.
Een passief systeem wil zeggen dat de [[sensor|sensoren]] van de vliegtuigen, [[observatiesatelliet|satelliet]] de karakteristieke weerkaatste [[elektromagnetische straling|elektromagnetische stralen]] afkomstig van de [[zon]] registreren en deze leveren dan beelden van het aardoppervlak. Een sensor kan elektromagnetische golven registreren die niet zichtbaar zijn voor het menselijk [[oog (anatomie)|oog]].
Zo zijn er sensoren die [[infrarood]] en [[warmte]] kunnen registreren. Hierdoor worden dan [[valsekleurencomposieten]] gemaakt. Het interval waarbinnen een sensor kan registreren noemt men de spectrale gevoeligheid van de sensor.
Een actief systeem betekent dat de sensoren van de vliegtuigen, [[observatiesatelliet|satelliet]] eerst zelf een [[radar]] signaal uitsturen en dan het teruggekaatste radarsignaal opvangen en verwerken. Dit heeft als voordeel dat er ook beelden in het donker kunnen gemaakt worden aangezien men geen zonlicht nodig heeft.
De beelden verkregen met behulp van teledetecting kunnen vaak niet direct gebruikt worden. Afhankelijk van welke techniek er gebruikt is en wat men wil waarnemen, moet er gecorrigeerd worden voor de atmosferische samenstelling, de hoeveelheid bewolking, de [[topografie]], het feit dat de gemeten waarde gediscretiseerd zijn, enzovoort. De resolutie van teledetecting beelden neemt in een hoog tempo toe. De kwaliteit van teledetecting data bestaat uit de volgende parameters: de ruimtelijke resolutie, de spectrale resolutie, de radiometrische resolutie (hoeveel verschillende intensiteiten van het signaal kan men waarnemen) en de temporele resolutie.
== Externe link ==
* {{en}}[http://www.esa.int/SPECIALS/Eduspace_EN/SEMF9R3Z2OF_0.html What is teledetecting?], [[Europese Ruimtevaartorganisatie]]
{{Commonscat|Remote sensing|teledetecting}}
[[Categorie:Remote sensing| ]]
[[Categorie:Informatie]]
| |||