Sjeherazade (Rimski-Korsakov): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
diverse details
k Libretto is hier niet de term
Regel 31:
* IV. Feest in Bagdad; De Zee; De Schipbreuk en de Magneetberg - Finale; ''Allegro Molto — Vivo — Allegro non troppo maestoso''
 
== LibrettoInhoud & muzikale interpretatie ==
#Het muzikale thema, dat de eerste bewegingen opent in ''De Zee en Sinbads Schip'', stelt de dominante Sultan voor. Dit thema is opgebouwd naar vier noten van de dalende [[hele-toonstoonladder]], maar na een aantal akkoorden van het hout uit het orkest doet de opening denken aan [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Mendelssohn's]] Midzomernachtdroom-ouverture. Eén thema komt steeds terug: dit stelt de hoofdrolspeelster in het verhaal voor, [[Sjeherazade (vertelster)|Sjéhérazade]], de Sultan's geliefde, die de Sultan uiteindelijk tot bedaren kan brengen met haar verhalen. Dit is een niet loslatende sensuele solomelodie voor de [[viool]], bijgestaan door de [[Harp (tokkelinstrument)|harp]]. De hoofdrolspelers zijn bekend en het verhaal kan beginnen. De luisteraar wordt geconfronteerd met de weidsheid van de open zee; onder de 'golvende' begeleiding van de strijkers deint het wateroppervlak op en neer. Daar vaart het schip van Sindbad - een vloeiend thema, vol harmonieën. Zo nu en dan klinkt de soloviool van Sjéhérazade, alsmede het thema van Sjahriaar, duister en dreigend.
#De viool maakt duidelijk, dat de vertelster Sjéhérazade aan een ander verhaal is begonnen - ''Het verhaal van Prins Kalender''. Dan begint ook de expressieve melodie van de [[fagot]]. De prins is lid van de Kalendersekte - monniken die bekendstonden om hun kunstige en humoristische manier van verhalen vertellen - en het ligt dan ook voor de hand dat dit thema lichtvoetig en speels is. Deze ontspannen sfeer duurt echter niet lang. De [[trombone]] en de [[trompet]] roepen ons nadrukkelijk tot de orde en het krachtige thema van de Sultan eist alle aandacht op. De muziek wordt geleidelijk aan weer rustiger; de viool, die dit keer het thema van de Kalenders speelt, herinnert ons nog eens aan de vertelster, voordat dit deel op markante wijze afsluit.
 
#Het verhaal van ''De jonge prins en de prinses'' verplaatst ons naar een wereld van vredigheid en rust. De [[strijkers]] introduceren een langzaam, zachtmoedig thema dat door vederlichte, decoratieve arabesken van de [[houtblazers]] wordt geïllustreerd. Via een ritmisch motief op de [[kleine trom]] volgt een wat levendiger interpretatie van de melodie. Pas tegen het einde van dit deel laat Shéhérazade's soloviool weer van zich horen . In het slotstuk dragen glissando's op de harp en meer arabesken van de houtblazers bij tot de exotische sfeer.
De viool maakt duidelijk, dat de vertelster Sjéhérazade aan een ander verhaal is begonnen - ''Het verhaal van Prins Kalender''. Dan begint ook de expressieve melodie van de [[fagot]]. De prins is lid van de Kalendersekte - monniken die bekendstonden om hun kunstige en humoristische manier van verhalen vertellen - en het ligt dan ook voor de hand dat dit thema lichtvoetig en speels is. Deze ontspannen sfeer duurt echter niet lang. De [[trombone]] en de [[trompet]] roepen ons nadrukkelijk tot de orde en het krachtige thema van de Sultan eist alle aandacht op. De muziek wordt geleidelijk aan weer rustiger; de viool, die dit keer het thema van de Kalenders speelt, herinnert ons nog eens aan de vertelster, voordat dit deel op markante wijze afsluit.
#In het laatste deel rukt een nadrukkelijk thema van de Sultan ons weg uit de tedere sferen van de prins en de prinses en confronteert ons met de harde werkelijkheid. Toch is de stemming in ''Feest in Bagdad'' absoluut luchtiger, en we belanden al gauw op een bedrijvige markt in [[Bagdad]], waar de feestelijkheden op hun hoogtepunt zijn. Melodieën van vorige verhalen keren terug, waaronder de spectaculaire 'zeemuziek' van het begin. Dan valt alles geleidelijk aan op z'n plaats en komt het stuk tot een vredig einde.
 
Het verhaal van ''De jonge prins en de prinses'' verplaatst ons naar een wereld van vredigheid en rust. De [[strijkers]] introduceren een langzaam, zachtmoedig thema dat door vederlichte, decoratieve arabesken van de [[houtblazers]] wordt geïllustreerd. Via een ritmisch motief op de [[kleine trom]] volgt een wat levendiger interpretatie van de melodie. Pas tegen het einde van dit deel laat Shéhérazade's soloviool weer van zich horen . In het slotstuk dragen glissando's op de harp en meer arabesken van de houtblazers bij tot de exotische sfeer.
 
In het laatste deel rukt een nadrukkelijk thema van de Sultan ons weg uit de tedere sferen van de prins en de prinses en confronteert ons met de harde werkelijkheid. Toch is de stemming in ''Feest in Bagdad'' absoluut luchtiger, en we belanden al gauw op een bedrijvige markt in [[Bagdad]], waar de feestelijkheden op hun hoogtepunt zijn. Melodieën van vorige verhalen keren terug, waaronder de spectaculaire 'zeemuziek' van het begin. Dan valt alles geleidelijk aan op z'n plaats en komt het stuk tot een vredig einde.
 
== Muzikale thema's ==