Sorben: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
112grammarpolice (overleg | bijdragen)
k Budyšin, linguïstisch
k Spelling
Regel 19:
 
==na 1990==
In 1990 werden de Sorbische organisaties als publieke, dat wil zeggen [[Sozialistische Einheitspartei Deutschlands|SED]]-gerelateerde, organen opgeheven maar privaatrechtelijk heropgericht en ook gesubsidieerd. Naar schatting waren er toen nog 20.000 Sorbischtaligen, die daarna vermoedelijk opnieuw gehalveerd zijn. Op hooguit een tiental scholen wensen de ouders Sorbisch taalonderricht voor hun kinderen. In het Sorbische culturele leven is het accent verschoven van taal naar folkloristische uitingen. De harde kern van de taalgroep vormen nu een handvol roomskatholiekerooms-katholieke dorpen, die hun eigen identiteit eeuwenlang tegenover de lutherse omgeving cultiveerden en dat na 1990 opnieuw konden en wilden vormgeven. Enkele duizenden Sorbischtaligen nemen deel aan onderwijs en zijn geabonneerd of lezen in hun taal tijdschriften en boeken. Veel meer noemen zich in regionaal-culturele zin Sorb zonder aan een eigen taalleven deel te nemen. Dit getalsmatig geringe draagvlak heeft ertoe geleid dat de subsidiëring van Sorbische instellingen na 1990 navenant weer is beperkt. De tweetalige plaatsnaamborden worden onverkort gehandhaafd, ongeacht of de bevolking ter plaatse nog Sorbisch spreekt.
De Sorben werden vroeger ook, net als alle andere Slavische volkeren, '''Wenden''' genoemd. In tekstboeken over de [[Middeleeuwen]] komt deze naam terug als '[[Wendische steden]]'. Dit zijn dan echter die steden van de [[Hanze]] die aan de [[Oostzee]] liggen. De [[Lijst van heersers van Mecklenburg|vorsten van Mecklenburg-Strelitz en Mecklenburg-Schwerin]] beroemden zich op hun oeradelijke afstamming van de stamhoofden der slavische Wenden, uit de tijd dat hun geslachten de Duitse keizer nog niet als hun leenheer hoefden te erkennen. Daarom was er ook een [[Wendenkroon]] en een [[Huisorde van de Wendische Kroon]]. De naam Wenden werd in de tijd van het Duitse nationalisme in toenemende als een diskwalificatie, namelijk achterlijkheid, gebruikt. Zij komt nog steeds als etnografische bepaling voor in tientallen plaatsnamen en streekbenamingen: bv. Wendischbaselitz, Wendland.