Mirre: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 44150254 van 88.159.62.8 (overleg) ongedaan gemaakt
Regel 45:
Mirre werd veelvuldig gebruikt in de oude Egyptische zonnestad [[Heliopolis (Egypte)|Heliopolis]], op de plek waar nu [[Caïro (stad)|Caïro]] ligt. Daar werd dagelijks mirre verbrand op het hoogtepunt van de middag als de zonnegod zijn hoogste kracht had bereikt. Daarbij gebruikten de priesters een speciaal mengsel van kruiden, dat ze '[[kyphi]]' noemden. In de zuidelijker gelegen plaats [[Karnak (Egypte)|Karnak]], aldus de inscripties op de tempelmuren aldaar, was het gebruikelijk deze rookoffers te brengen tijdens de zonsopkomst. De Egyptenaren gebruikten zoveel mirre dat de lucht langs de Nijl er zwanger van was. Niet alleen de hars, ook complete bomen werden geïmporteerd en in de tempeltuinen geplant. Daarmee kon de hars worden gewonnen die in grote hoeveelheden nodig was om de doden mee te mummificeren. Kilo's mirre gebruikten de balsemers om de buik-, borst- en schedelholtes van de overleden farao's en hogepriesters te vullen. Toen in [[1922]] het graf van [[Toetanchamon]] werd geopend, kwamen er verzegelde stenen kruiken en potten tevoorschijn die bij opening nog steeds sterk geurende mengsels bezaten van mirre en andere harsachtige stoffen, [[tweeëndertig]] eeuwen na de verzegeling van het graf. Deze substanties bleken voor 90 procent uit dierlijk vet en voor 10 procent uit mirrehars en andere kruiden te bestaan. Zelfs heilige dieren werden gebalsemd met mirre en rozemarijn, vanwege de conserverende werking van deze planten. Dat was ook aan de middeleeuwers bekend, want daar schreven de geneesheren soms mummie-extracten als medicijn voor tegen de meest uiteenlopende kwalen. Dat waren aftreksels van de zwachtels van mummies, die ooit waren gedrenkt in een waterige oplossing van mirreharsen. Bij het medicinaal voorschrijven van deze 'mummie-lappen' hadden de middeleeuwers de magie van de mummie op het oog, maar het is waarschijnlijk de gunstige werking van de mirre geweest die de geneeskracht veroorzaakte.
 
In de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] wordt mirre meerdere malenmeermaals genoemd. De wijzen uit het Oosten gaven behalve goud en wierook ook mirre aan [[Jezus Christus (traditioneel-christelijk benaderd)|Jezus]]. Het laatste werd gegeven als symbool voor het lijden van het kind, want in die tijd stond mirre symbool voor lijden en dood. Voordat Jezus aan het kruis hing, wilde men hem mirre geven, opgelost in wijn, om zijn lijden te verzachten, toen hij dat proefde heeft hij het geweigerd te drinken. Nadat hij van het kruis was genomen werd hij door [[Jozef van Arimathea]] en [[Nicodemus]] met honderd pond mirre en aloë bedekt.
 
In het Bijbelboek [[Hooglied]], een minnelied van [[Salomo]], is op meerdere plaatsen sprake van mirre: