'''Spontane splijting''' is [[kernsplijting]] als eersteonderdeel stap invan een [[radioactief verval|vervalproces]] dat vooral voor [[actinide]]n en [[transuraan element|transurane elementen]] steeds belangrijker wordt naarmate de atoommassa toeneemt. Spontane kernsplijting wordt veroorzaakt door een te hoge, positieve elektrische lading ten opzichte van het aantal neutronen in de kern. Daardoor kan de afstoting tussen de positief geladen [[protonen]] niet meer gecompenseerd worden door de [[sterke kernkracht]] tussen protonen en [[neutron]]en. Bij spontane splijting valt de hele kern in twee nieuwe kernen uiteen. Deze nieuwe kernen hebben een [[atoomnummer]] en een [[massagetal]] dat ruwweg de helft bedraagt van de moederkern, hoewel de ene dochterkern in de regel een stuk zwaarder is dan de andere.
Voorbeelden:
Regel 14:
|}
<small>sf = ''spontaneous fission''</small>
Spontane kernsplijting wordt veroorzaakt door een te hoge, positieve elektrische lading van de kern. Daardoor kan de afstoting tussen de positief geladen [[protonen]] niet meer gecompenseerd worden door de [[sterke kernkracht]] tussen protonen en [[neutron]]en. De kernen die door de kernsplijting ontstaan zijn radioactief vanwege een te groot [[neutronenoverschot]].
