Leopold Willem van Oostenrijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Toevoeging ambtsperiode als Landvoogd |
|||
Regel 51:
== Landvoogd ==
Nadat de [[Vrede van Munster]] in 1648 wordt ondertekent, zet zich de laatste fase van het Spaanse regime in de [[Geschiedenis van de Lage Landen|Lage Landen]] in. In het geschil tussen de Spaanse Koningen en hun Hollandse rebellen waren de Weense neven neutraal gebleven, de dringende aanmaningen van [[Filips IV van Spanje|Filips IV]] ten spijt. Dit zorgde voor een aantal spanningen wanneer [[Manuel de Castel Rodrigo|Castel Rodrigo]] in Brussel vervangen diende te worden als gouverneur-generaal, maar er geen prinsen van den bloede meer in [[Madrid (stad)|Madrid]] voorhanden waren.
Hoewel de Spaanse ministers Leopold steeds voor verdacht hielden en dit nooit verzwegen, werd de Weense Leopold-Willem in Brussel geïnstalleerd. Wanneer Gaspar de Bracamonte, Graaf van [[Peñaranda de Bracamonte|Peñaranda]] en lid van de [[Raad van State (historisch)|Spaanse Raad van State]] in 1649 langere tijd in Brussel verbleef stuurde hij de koning bij gelegenheid een reeks verslagen, waarin het bewind van de aartshertog heftig wordt gehekeld.<ref>Correspondance Cour d'Espagne, Vol. IV, p.649</ref>
Regel 57:
De landvoogd werd door Bracamonte voorgesteld als een [[Autocratie|autocraat]], die alles met een kliek van gunstelingen regelt. Drie daarvan worden bij name genoemd; de [[Vorstelijk graafschap Schwarzenberg|graaf van Schwarzenberg]] - een Duitser die Leopold met zich heeft meegebracht en die hij tot zijn opperhofmeester benoemt heeft -, de [[Bette|markies van Lede]] - een Vlaming en hoog officier in het leger - en [[Arrazola de Oñate|Jean-Jacques Arrazola de Oñate]] - een Spanjaard en privé-secretaris van Leopold. Volgens Bracamonte moet men steeds langs één van hen ten einde om wat ook te verkrijgen.
Op 19 maart 1653 geeft de Spaanse Koning formeel het bevel om deze kliek te ontslaan: de Koning verklaart dat hij niet meer elke dag de klachten van zijn ontmoedigde vrienden wil aanhoren en stelt de
De aartshertog laat vervolgens duidelijk in zijn verslagen blijken dat zijn ambt hem tegenstaat, en dat hij slechts op een gunstige gelegenheid wacht om naar Duitsland terug te keren.<ref>Algemene Geschiedenis der Nederlanden, Dl. VII, "Op Gescheiden Wegen 1648-1748", p.100</ref> In 1655 zendt hij een bijzondere bode naar het Spaanse Hof om verslagen voor te leggen, maar zijn opdracht is daartoe niet beperkt. Een bijkomende boodschap van Leopold aan de Spaanse Koning betrof een waar ultimatum: indien de aartshertog tegen de lente geen voldoening krijgt op zijn rekesten, zou hij de zorg de Nederlanden te besturen aan anderen overlaten.<ref>Correspondance Cour d'Espagne, p.445</ref> De regering van Madrid beschouwde dit als zijn onherroepelijk ontslag en wees een opvolger in zijn plaats aan. In mei 1656 verliet de aartshertog
Terug in Wenen houdt hij zich initieel bezig met de administratie van zijn verschillende bisdommen, de [[Duitse Orde]] waarvan hij Grootmeester is en de familiezaken van het Keizerlijke Huis.
==Kunstmecenas==
| |||