Videocamera: verschil tussen versies

Er zijn twee verschillende definities van opnemen: Standard Definition ([[Standard-definition television|SD]]) en High Definition ([[High-definition television|HD]]). Moderne consumentenvideocamera's gebruiken hiervoor een [[Digital Video|DV]]-magneetband, een [[Digital Versatile Disc|DVD]] of zelfs een harddisk als opslagmedium. Oudere, analoge consumentenvideocamera's gebruiken meestal een videoband van het type [[VHS-C]] (een kleine versie van de bekende [[VHS (video)|VHS]]-band), [[Hi 8]] of [[Video8]] als opslagmedium.

 

Professionele digitale videocamera's gebruiken meestal [[DVCAM]]/[[DVCPRO]], Digital [[Betacam]] en [[HDCam]] als band, en [[XDCam]] als optische schijf. In het analoge tijdperk heeft [[Betacam]] SP bijna altijd overheerst. Een verschil met consumentenvideocamera's is dat professionele videocamera's altijd 3 lichtgevoelige chips hebben. Daarnaast is de software om het videosignaal te verwerken van aanzienlijk hogere kwaliteit. Bij zulke videocamera's wordt het licht dat binnenvalt via de lens, door een prisma gescheiden in de drie hoofdkleuren rood, groen en blauw.([[RGB]]) Elk van de 3 lichtgevoelige chips registreert dan één van de drie hoofdkleuren. Dat resulteert in een verbeterde kleurweergave en een vermindering van de hoeveelheid beeldruis. De lens van een professionele camera is ook veel lichtgevoeliger en nauwkeuriger.