Gedoogbeleid: verschil tussen versies

Het [[drugsbeleid in Nederland]] is het bekendste voorbeeld van een gedoogbeleid. Formeel is iedereen die in het bezit is van welke hoeveelheid drugs dan ook strafbaar, maar de politie (en [[Openbaar Ministerie (Nederland)|Openbaar Ministerie]]) treedt niet op tegen de handel in softdrugs die plaatsvindt in bestaande [[coffeeshop]]s en indien er sprake is van bezit van een geringe hoeveelheid voor eigen gebruik (maximaal 5 gram) wanneer het gaat om [[hasj]] of [[wiet]]. Op deze manier probeert men een scheiding te handhaven tussen de handel in [[Softdrugs|soft]]- en [[harddrugs]] en zodoende de softdrugs buiten de criminaliteit te houden. Het bezit van maximaal vijf hennepplanten in de tuin wordt doorgaans niet vervolgd, maar de planten kunnen wel in beslag genomen worden.<ref>[http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/drugs/gedoogbeleid-softdrugs-en-coffeeshops Gedoogbeleid softdrugs en coffeeshops], Rijksoverheid</ref>.

Er zijn 105 gemeenten die nog een shop gedogen. In 4 gemeenten is er geen shop, maar zou die wel in het beleid passen. Ruim twee derde van de gemeenten hanteert een [[nultolerantiebeleid]]. Bijna een kwart hanteert een maximumbeleid.<ref>[http://www.intraval.nl/pdf/MCN07_b74_sam.pdf Coffeeshop in Nederland 2007: Aantallen coffeeshops en gemeentelijk beleid 1997-2007], Intraval, 2008</ref>