Pali-canon: verschil tussen versies

De Pali-canon is opgesteld in de taal [[Pali (taal)|Pali]], en is voor de eerste keer gereciteerd in de eerste raadsvergadering van de boeddhistische [[Sangha (boeddhisme)|Sangha]] (gemeenschap van [[bhikkhu|monniken]]) in het jaar 543 of 425 voor Christus. Deze vergadering vond plaats kort na het [[Parinibbana|overlijden van de Boeddha]]. en hetHet doel van de vergadering was het vastleggen van de leringen die de Boeddha in de afgelopen 45 jaar gegeven had. In deze vergadering heeft de monnik [[Ananda]] alle toespraken over de [[Dhamma]] (de leer van de Boeddha) gereciteerd. De monnik [[Upali]] reciteerde alle toespraken over de [[vinaya]]: de monastische regels voor boeddhistische monniken.

Ananda werd door de Boeddha geprezen om zijn fenomenale geheugen. Hij gebruikte echter waarschijnlijk verschillende manieren om de toespraken van de Boeddha gemakkelijker te onthouden. Veel van de toespraken van de Boeddha zijn daardoor niet eengeen letterlijke weergave van de toespraken van de Boeddha, maar bevatten standaardformules en beschrijvingen die vaak herhaald worden om het onthouden van vele, vaak enigszins dezelfde uitspraken en formuleringen makkelijker te maken.

In de periode na de eerste boeddhistische raadsvergadering doken er nog verschillende (verzamelingen van) toespraken op, die Ananda niet had gereciteerd omdat hij niet van het bestaan ervan afwist. Deze zijn daarom later toegevoegd tot de Suttanta-tipaka. Vanaf het jaar 250 voor Christus iswas dit niet meer mogelijk geweest, omdat de Sangha toen in de derde boeddhistische raadsvergadering de Sangha besloten heeft om de Tipitaka officieel te 'sluiten' voor nieuwe toevoegingen of wijzigingen in de tekst.

In de tijd van de Boeddha was het traditie in India dat religieuze geschriften niet opgeschreven werden, maar door groepen monniken werden onthouden en frequent gereciteerd. De monniken konden elkaar zozodoende corrigeren als een van hen een fout maakte in de recitatie van een toespraak. Op deze manier werd de Pali-canon van het jaar 543 tot het jaar 35 voor Christus doorgegeven van leraar op leerling. Toen was er een oorlog op Sri Lanka, waardoor verschillende monniken stierven. Het werd de gemeenschap van monniken duidelijk dat het beter was de Tipitaka op te schrijven, voor het geval er in de toekomst zo veel monniken zouden sterven dat gedeeltes van de Tipitaka verloren zouden gaan. De Pali-canon werd aldus voor de eerste keer opgeschreven in de Grot Aloka, vlakbij Matale, op [[Sri Lanka]], in de jaren 35 tot 32 voor Christus.

Tegenwoordig hebben de drie voornaamste Theravada-landen ([[Sri Lanka]], [[Thailand]] en [[Myanmar]]) elk hun eigen Tipitaka, die echter zeer sterk met elkaar overeenkomen. In het jaar 1956 hebben deze 3drie landen in Myanmar de zesde boeddhistische raadsvergadering gehouden, met als doel de verschillen te analyseren en tot één standaardversie van de Tipitika te komen. Deze uiteindelijke versie (de Boeddha Jayanti-Editie van de Tipitaka) is er wel gekomen maar werd slechts één keer uitgegeven, in Myanmar in het jaar 1957. De reden hiervoor is dat de drie landen hun eigen individuele versie niet wilden opgeven en vervangenvervingen door de Boeddha Jayanti-Editie. De Boeddha Jayanti-Editie was echter samengesteld door de meest voorname monniken van de drie voornaamste boeddhistische landen en kan beschouwd worden als de meest correcte versie. Na

a de enige uitgave van de échte Boeddha Jayanti-Editie in 1957 heeft Myanmar zijn eigen oude Tipitaka vervolgens uitgegeven onder de naam Boeddha Jayanti-Editie. Er is nu in Thailand een organisatie die de originele Boeddha Jayanti-Editie weer opnieuw en gratis gaat uitbrengen onder de naam 'World Tipitaka'. De lokale edities van de Tipitaka zijn tegenwoordig ook beschikbaar in digitale vorm en op het internet. Naast deze edities van de Pali-canon is er ook de editie van de [[Pali Text Society]] (PTS) in Engeland.