Cornelis Zitman: verschil tussen versies

De Leidse aannemerszoon Cees Zitman volgde vanaf zijn 15e jaar de opleiding schilderkunst aan de [[Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten]] te [[Den Haag]], als klasgenoot van [[Co Westerik]], [[Henk Peeters]] en [[Toon Wegner]] onder supervisie van docent [[Henk Meijer (kunstenaar)|Henk Meijer]]. Toen hij na de [[Tweede Wereldoorlog]] onder de wapenen werd geroepen, wilde hij niet uitgezonden worden voor de Nederlandse politionele acties in de [[Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog]] en daarom emigreerde hij naar [[Venezuela]]. In de stad [[Coro]] stichtte hij in 1947 de [[meubelmakerij|meubelfabriek]] Tecoteca, die [[Industriële vormgeving|design]]meubelen vervaardigde naar zijn eigen ontwerp. De onderneming was artistiek succesvol (in 1951 kreeg de 25-jarige Zitman de Nationale Prijs voor Cultuur), maar werd zakelijk door pech achtervolgd. Nadat zijn atelier in 1956 was uitgebrand ging het snel bergafwaarts en een [[faillissement]] volgde in 1958.<ref>[https://sancheztaffurarquitecto.wordpress.com/2012/02/17/zitman-y-tecoteca-conocido-y-desconocido-lourdes-blanco-catalogo-sala-tac-caracas/ ''Zitman y Tecoteca. Conocido y desconocido''. Lourdes Blanco. Catálogo Sala TAC. Caracas, 2012.] {{es}}</ref>

 

 

Zitmans [[figuratieve kunst]] kenmerkt zich door een voorkeur voor ronde vormen, maar zijn stijl maakt een minder voluptueuze indruk dan die van [[Fernando Botero]] met wie hij regelmatig is vergeleken. Zijn beeldhouwwerk werd in 1968 voor het eerst geëxposeerd in het [[Museo de Arte Contemporáneo de Caracas]]. Ook de [[Galería de Arte Nacional de Caracas]] heeft werk van hem. Vanaf 1995 wordt zijn werk ook regelmatig buiten Venezuela geëxposeerd. Het trok de belangstelling van de kunsthandelaarster [[Dina Vierny]], het vroegere model van [[Aristide Maillol]]. Zij kocht Zitmans sculpturen aan voor het [[Musée Maillol]] in Parijs en zette zich actief in voor de promotie van zijn werk.