Gebint: verschil tussen versies

Bij een [[dwarsgebint]] (Engels: ''reversed assembly'') vormen de stijlen telkens een paar, dat onderling door een dekbalk verbonden is. De gebintplaat ligt in de lengterichting op de dekbalken. Deze constructie komt veel voor in Nederland, België, delen van Frankrijk en Noorwegen. In Engeland komt hij sporadisch voor.

Het [[ankerbalkgebint]] (Duits: ''Hochrähm'') bestaat uit de twee gebruikelijke stijlen, verbonden door de [[horizontaal|horizontale]] ankerbalk. De gebintbalk steekt met een pen door de stijler en is daarachter verankerd met een of twee houten [[Deuvelverbinding#Toognagel|pennen]] of wiggen. Dit type gebint komt sinds het einde van de middeleeuwen overal in Nederland voor, aanvankelijk alleen in [[dakstoel]]en, vanaf ongeveer 1450 in de basisconstructie van huizen, schuren en andere gebouwen. In het grootste deel van Friesland, Groningen en Noord-Holland is dez constructie slechts spaarzaam gevondenaangetoond, voornamelijk bij eikenhouten gebinten uit de zeventiende eeuw. Voor grenen gebinten is het ankerbalkengebint minder geschikt, vanwege het risico dat te dun uitgevoerde stijlen gaan splijten. Lange tijd heeft men gemeend dat het ankerbalkengebint in Oost-NEderland de oudste constructievorm was. Inmiddels zijn er veel aanwijzingen (onder andere uit Drenthe en Westerwolde) dat dit type in Oost-Nederland is voorafgegaan door langsgebinten, elders door dekbalkgebinten. Het ankerbalkgebint geeft meer opslagruimte; de stijlen konden bovendien verder van elkaar geplaatst worden, zij het niet zover als bij een dekbalkgebint.