Tactiek van de verschroeide aarde: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Nieuwe tijd: red. |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
De '''tactiek van de verschroeide aarde''' is een militaire [[Tactiek (krijgskunde)|tactiek]], waarbij in gebied dat aan de [[vijand]] moet worden opgegeven, alle zaken van militaire of economische waarde, zoals bruggen, spoor- en telegraaflijnen, industrie en landbouwgebieden, vernietigd of weggehaald worden.
Door de vijand deze zaken te ontzeggen worden zijn [[logistiek]]e aanvoerlijnen steeds langer en zwaarder belast. De vijand moet zich meer inspanningen getroosten, terwijl de gebiedswinst economisch en militair gezien van geringe betekenis is. In vroegere tijden waren bovendien de
De tactiek is in principe defensief. Waardevolle zaken worden vernietigd of weggehaald, waarna het gebied opgegeven wordt. Offensief gebruik van de tactiek is, hoewel minder goed denkbaar, ook mogelijk. Men kan bijvoorbeeld vijandelijk gebied binnenvallen met slechts het doel alle waardevolle zaken te vernietigen of te stelen, waarna men zich terugtrekt voordat de vijand versterkingen oproept.
Regel 36:
=== Twintigste eeuw ===
In de [[Eerste Wereldoorlog]] en daarvoor was de tactiek van de Duitsers er bewust op gebaseerd zich vooral ''niet'' te laten verleiden tot gedurfde aanvallen diep in het Russische achterland. Enerzijds had dit te maken met de militaire [[doctrine]] van voor het [[Von Schlieffenplan]], die het gevaar van te lange aanvoerlijnen en de tactiek van de verschroeide aarde onderkende. Anderzijds kwam het door de bittere noodzaak zich voorzichtig op te stellen omdat de meeste troepen aan het [[Westfront (Eerste Wereldoorlog)|Westfront]] gebonden waren. Men was er daarom eerder op gericht voorzichtig stukken gebied van de Russen 'weg te knabbelen' in voorzichtige aanvallen, waarna eventuele tegenaanvallen opgevangen werden. De tactiek was succesvol en leidde eind [[1917]] tot de volledige bezetting van Polen en West-Rusland. Toen daarna de Russische regering ten val kwam en de nieuwe communistische machthebbers tijd probeerden te rekken, lieten de Duitsers hun voorzichtigheid varen en bezetten ze de [[Oekraïne]]. Het feit dat de Duitsers hiermee geholpen door omstandigheden de oorlog tegen Rusland konden winnen, droeg later bij tot een onderschatting van de Russische gevechtskracht in de [[Tweede Wereldoorlog]]
[[Mustafa Kemal Atatürk]] paste de tactiek toe tegen de Grieken in de [[Grieks-Turkse Oorlog]] (1919-1922). De Grieken rukten op tot bij [[Ankara]], maar werden hierbij steeds kwetsbaarder door hun steeds langere aanvoerlijnen. Toen de Turken de Griekse aanvoerlijnen uiteindelijk wisten af te snijden, waren de Grieken kansloos, diep in vijandelijk gebied zonder bevoorrading.
|