Satricum: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kopjes toegevoegd Labels: Visuele tekstverwerker Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
Div. opmaak, minus dubbele info |
||
Regel 1:
[[Bestand:Satricum_1983.jpg|thumb|Studenten aan het werk in Satricum (1983)]]
'''Satricum''' is de naam van een antieke stad ongeveer 60 km ten zuiden van [[Rome (stad)|Rome]], het tegenwoordige [[Borgo Le Ferriere]].
De stad werd in 1896 ontdekt en vervolgens door Italiaanse [[archeoloog|archeologen]] ten dele opgegraven (1896-1898 en 1907-1910). Sinds [[1977]] vinden in Satricum Nederlandse [[opgraving]]en plaats, eerst uitgevoerd door het [[Koninklijk Nederlands Instituut Rome]] (KNIR) en de [[Rijksuniversiteit Groningen]] (RUG); de leiding was in handen van [[C.M. Stibbe]]; vanaf 1991 door de [[Universiteit van Amsterdam]] (UvA) onder leiding van Dr. M. Gnade. Het antieke Satricum was voor centraal-[[Italisch]]e begrippen een middelgrote stad van ca. 40 [[hectare|ha]]. die tussen 900 en [[450 v.Chr.]] tot grote bloei kwam. Die dankte zij vooral aan haar gunstige ligging: aan de zuidrand van een vruchtbare kustvlakte, gelegen tussen het Griekse zuiden en het [[Etrusken|Etruskische]] noorden van Italië. De archeologische resten omvatten hutten, huizen, [[grafveld]]en, [[votiefdepot]]s en een enorm tempelcomplex gewijd aan de Romeinse godin [[Mater Matuta]]. De bewoningsgeschiedenis van de stad loopt vanaf de [[9e eeuw v.Chr.]] tot in de Romeinse tijd. Romeinse geschiedschrijvers noemen de stad enkele malen vanwege haar verzet tegen de Romeinse expansie.▼
== Geografie ==
Tussen de stad [[Rome (stad)|Rome]] en Satricum liep een weg, die min of meer parallel liep aan de [[Via Appia]]. De stad zelf is grotendeels verdwenen door onder andere intensief ploegen in de 20e eeuw, maar de heuvel met de tempel van Mater Matuta is tamelijk ongeschonden
==
Volgens oude bronnen vormde Satricum aanvankelijk een kolonie van de Albanen (de bewoners van de Albaanse heuvels ten oosten van Satricum). De stad was volgens een dubieuze lijst van [[Dionysius van Halicarnassus]] lid van de in [[499 v.Chr.]] opgerichte [[Latijnse Bond]], en werd vanaf [[488 v.Chr.]] bewoond door de [[Volsken
==
▲Volgens oude bronnen vormde Satricum aanvankelijk een kolonie van de Albanen (de bewoners van de Albaanse heuvels ten oosten van Satricum). De stad was volgens een dubieuze lijst van [[Dionysius van Halicarnassus]] lid van de in [[499 v.Chr.]] opgerichte [[Latijnse Bond]], en werd vanaf [[488 v.Chr.]] bewoond door de [[Volsken|Volscen]]. Rome nam Satricum een aantal keren in, maar verloor het ook weer. Tot twee keer toe brandde de stad geheel af. Vanaf [[346 v.Chr.]] is de locatie Satricum alleen nog maar bekend vanwege de tempel van Mater Matuta. De meest recente votiefgaven worden rond [[100 v.Chr.]] gedateerd. Hieruit kan mogelijk afgeleid worden dat de cultus rond dit tijdstip ophield te bestaan.
In de late Republiek en vroege [[Keizertijd]] werden er op en rond het voormalig stadsgebied van Satricum een aantal [[Romeinse villa|villae]] ofwel boerderijen gebouwd. Een van deze villae is in 1984 opgegraven. De villa werd in het begin van de eerste eeuw na Christus gebouwd en bestond uit twee delen. Het woondeel ofwel ''pars urbana'' is gebouwd als een romeins stadshuis. Een gang leidde naar een [[Atrium (bouwkunde)|atrium]] waaromheen de belangrijkste vertrekken waren gesitueerd. In het atrium lag een kostbare [[mozaïek]]vloer met ingelegde marmerfragmenten. De belangrijkste vertrekken waren gedecoreerd met wandschilderingen met lineaire patronen. Naast de pars urbana lag een [[Thermen|badhuis]]. Van dit badhuis is vooral het [[hypocaustum]] goed geconserveerd. Dit hypocaustum is een ruimte onder de vloer van het [[caldarium]] of [[tepidarium]] waardoor hete lucht stroomt. Het tweede deel van de villa is de ''pars rustica''. Dit deel van de villa werd gebruikt voor de agrarische werkzaamheden. De villa werd rond het midden van de vijfde eeuw na Christus verlaten.
Regel 23 ⟶ 15:
== Archeologische geschiedenis ==
De stad werd in 1896 ontdekt en vervolgens door Italiaanse [[archeoloog|archeologen]] ten dele opgegraven (1896-1898 en 1907-1910). Sinds [[1977]] vinden in Satricum Nederlandse [[opgraving]]en plaats, eerst uitgevoerd door het [[Koninklijk Nederlands Instituut Rome]] (KNIR) en de [[Rijksuniversiteit Groningen]] (RUG); de leiding was in handen van [[C.M. Stibbe]]; vanaf 1991 door de [[Universiteit van Amsterdam]] (UvA) onder leiding van M. Gnade.
▲
==Verder lezen==
|