Versie van 5 aug 2015 10:44 bewerken Apdency (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers, moderatoren 115.960 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 20 okt 2015 03:46 bewerken ongedaan maken Toth (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 181.893 bewerkingen →‎Vrijspraak in het Nederlandse strafrecht Nieuwere bewerking →
Regel 6: In Nederland vervolgt het [[Openbaar Ministerie in Nederland\|Openbaar Ministerie]] strafbare feiten. Iedereen kan [[Aangifte (politie)\|aangifte]] doen van strafbare feiten. Strafbare feiten worden veelal - maar dus niet altijd - opgespoord door de politie. In tegenstelling tot wat zelfs televisiespotjes ons willen doen geloven is een aangifte doorgaans niet noodzakelijk om strafvervolging mogelijk te maken. Een uitzondering vormen zogenaamde klachtdelicten. Wie bijvoorbeeld beledigd is kan ervoor kiezen om geen strafvervolging te laten instellen, omdat dit middel voor hem erger zou zijn dan de kwaal. De [[~~Officier~~officier van justitie~~\|Officier van Justitie~~]] kan besluiten tot vervolging over te gaan, of te [[Sepot\|seponeren]]. Een sepot is niet alleen mogelijk als hij het bewijs niet rond denkt te kunnen krijgen, maar ook als hij de vervolging niet in het algemeen belang acht. Dit zogenaamde [[opportuniteitsbeginsel]] onderscheidt het Nederlandse strafrecht van bijvoorbeeld het Duitse. Overigens kan in Nederland een direct betrokkene bij het [[Gerechtshof (Nederland)\|Gerechtshof]] bezwaar maken tegen een sepot-besluit middels een zogeheten [[Artikel 12 Sv-procedure]]. Besluit het OM tot vervolging, dan stelt de ~~Officier~~officier van ~~Justitie~~justitie vervolgens de [[tenlastelegging]] op, op basis van het [[proces-verbaal]] van de politie als dat aanwezig is. Een tenlastelegging is een formele beschrijving van de strafbare gedraging (een gedraging is een doen of een nalaten) op basis van het overtreden wetsartikel. [[Diefstal]] is bijvoorbeeld in het [[Wetboek van Strafrecht (Nederland)\|Wetboek van Strafrecht]] als volgt omschreven: :''"Artikel 310 - Hij die enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort wegneemt, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als schuldig aan diefstal, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of [[boete#Categorieën\|geldboete van de vierde categorie]]."''

Vrijspraak: verschil tussen versies