Icoon (religieuze kunst): verschil tussen versies

Volgens de traditie wordt voor het schilderen van iconen alleen gebruik gemaaktgebruikgemaakt van natuurlijke materialen: hout, krijt, lijm, hars en [[tempera]] (verf, bestaande uit eidooier, water en pigmenten van minerale oorsprong) en eventueel bladgoud. De eerste stap is het maken van een paneel; voor het paneel wordt bij voorkeur uitgewerkt hout gebruikt. Vaak wordt bij Russische iconen het midden van het paneel wat uitgediept, zodat een lijst ontstaat, de zg. ''klejmo'' (in het Grieks wordt zo'n paneel ''skaftó'' genoemd). Dit paneel wordt vaak eerst bekleed met linnen en vervolgens worden op dit linnen of direct op het paneel vele lagen ''levkas'' aangebracht, een mengsel van organische lijm en krijt, opgelost in water. Vervolgens wordt met houtskool of pigment de schets aangebracht. Als voor de achtergrond of de nimbus bladgoud gebruikt wordt, wordt het paneel eerst voorzien van bladgoud. Pas dan kan het eigenlijke schilderen beginnen. Bij het schilderen met tempera wordt gewerkt van donker naar licht. In Rusland wordt de icoon ten slotte bedekt met ''olifa'', een vernis op basis van lijnolie, in Griekenland het meest met een vernis dat bestaat uit verschillende harssoorten.