Oost-Turkestan: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
Regel 1:
[[Bestand:Flag of Xinjiang Uyghur (East Turkestan).svg|200px|De vlag van Oost-Turkestan|thumb]]
'''Oost-Turkestan''' of '''Chinees Turkestan''' is de benaming voor de [[Autonome regio (China)|autonome regio]] [[Sinkiang]] in de [[Volksrepubliek China]] die door onder anderen Oeigoeren wordt gebruikt. Het is een onderdeel van het grotere [[Turkestan]], een groot gebied in [[Centraal Azië]] (gebied boven de [[Oxus]], van de [[Kaspische Zee]] t/m het huidige [[Sinkiang]] in China) wat na de invasie van de semi-nomadische Turkse krijgers uit het noorden en noordoosten van dit gebied (onder andere het huidige [[Mongolië]]) in deze regio deze naam heeft gekregen. Het achtervoegesel -istan betekent in het Perzisch "land van", Turkestan betekent dan ook "land van de Turken". Turkestan werd in het Nederlands soms ook als ''Toerkestan'' gespeld.
'''Geweld tegen Oeigoeren''
In de periode 2013-2014 zijn zo'n 700 personen vermoord bij politiek geweld in de regio '''Xinjiang''' in het noordwesten van China. Daarbij werden etnische '''Oeigoeren''' vaak aangemerkt als aanstichter en drie keer vaker dodelijk getroffen dan '''Han-Chinezen.''' De politie treedt hardhandig op en gecensureerde Chinese media deden van slechts een gedeelte van de incidenten verslag. Dat blijkt uit het onlangs gepubliceerde rapport Legitimizing Repression: '''China's 'War on Terror' Under Xi Jinping and State Policy in East Turkestan van het Uyghur Human Rights Project (UHRP).'''
Oeigoeren zijn '''moslim''', van Turkse herkomst, en vormen een minderheid in China. Het conflict met de '''Oeigoeren''' duurt al decennia, maar de laatste jaren wordt het geweld intensiever. In de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw was Xinjiang voor korte duur een '''Oost-Turkestaanse Republiek.''' Toen '''Mao Zedong''' (1893-1976) in 1949 de '''Volksrepubliek China''' uitriep, kwam Xinjiang weer onder Chinese controle. China geeft de '''Oeigoeren''' de schuld van het geweld omdat zij de onafhankelijke staat zouden willen heroprichten.
'''Oeigoeren''' worden aangemerkt als terroristen en hardhandig gestraft. Mensenrechtenorganisaties beschuldigen de Chinese autoriteiten van een te harde aanpak in de regio. Zo zijn er gewelddadige politie-invallen in '''Oeigoerse'" huishoudens geweest. De '''Oeigoeren''' worden economisch gediscrimineerd en er worden regels opgelegd over hun identiteit, religie, taal en cultuur. Daarnaast is er politieke repressie en zijn er beperkingen in de vrijheid van meningsuiting en informatie. De migratie van '''Han-Chinezen''' naar Xinjiang wordt door de overheid gestimuleerd om de '''Oeigoeren''' te 'verchinezen'. Deze etnische vermenging werkt echter niet, want de "'Oeigoeren''' willen vasthouden aan hun '''Oeigoerse''' identiteit. Zij verzetten zich steeds meer tegen de bemoeienissen van China. Dat zorgt voor een toename van onvrede en etnische spanningen in Xinjiang, met name in het zuiden van de regio.
Uit het onderzoek van '''het UHRP''' blijkt dat er in 2013-2014 125 politieke incidenten waren in Xinjiang, waarvan 89 gewelddadig. Hierbij zijn tussen de 656 en 715 personen vermoord. Ten opzichte van 2013 werd in 2014 ongeveer het dubbele aantal personen gedood. Deze cijfers moeten volgens het rapport echter niet als definitieve cijfers worden beschouwd, omdat de Chinese overheid informatieverstrekking in Xinjiang beheerst. Wel geven de cijfers aan dat de veiligheidssituatie ernstig verslechterd is sinds het aantreden van president '''Xi Jinping''' begin 2013. Het zuiden van de regio, in het gebied waar de meeste '''Oeigoeren''' wonen, is het hardst getroffen: de prefectuur ''"Kashgar''' heeft de meeste dodelijke slachtoffers geëist, namelijk zo'n 327. Naast dat er drie keer meer '''Oeigoeren zijn vermoord dan '''Han-Chinezen,''' worden '''Oeigoeren''' ook vaker bestempeld als aanstichters van het geweld. Bij een groot aantal incidenten heeft de politie alle vermeende daders gedood. Buitensporig geweld en buitengerechtelijke executies zijn dan ook een manier van de Chinese staat om '''Oeigoeren''' aan te pakken. Daarnaast is een aantal van de geregistreerde incidenten juist veroorzaakt door hardhandig politieoptreden, zo stelt het rapport: de politie heeft de spanningen in die gevallen laten escaleren, zoals toen de politie in de plaats '''Alaqagha''' het vuur opende op de demonstranten.
De Chinese media, die volledig door de staat worden gecontroleerd, hebben van minder dan een derde van de incidenten verslag gedaan. Van de 37 incidenten waarover wel bericht werd, is ruim twee derde aangemerkt als terroristisch. Volgens '''het UHRP-rapport''' doet Beijing dat om te bewijzen dat het beleid in de Xinjiang-regio werkt. Aan de andere kant stelt China dat "overzeese machten" en "religieuze extremisten" de oorzaak van de instabiliteit zijn. Een problematisch aspect hiervan is dat China een repressief beleid voert in het binnenland terwijl het 'terrorisme' geïnspireerd zou zijn door andere landen, aldus het rapport. China heeft niet alleen een groot deel van de incidenten met '''Oeigoeren''' verzwegen, maar ook niet volledig verslag gedaan van de gewelddadigheden. Zo zijn de oorzaken niet of onvolledig vermeld. '''Het UHRP''' vindt het belangrijk dat het debat rondom de instabiliteit in Xinjiang doorgaat: het feit dat China controle heeft over de berichtgeving, of dat het onderwerp gevoelig ligt en er politieke motieven mee gepaard gaan, mag niet leiden tot een eind van de discussie. Door de repressieve acties van China worden de vreedzame '''Oeigoerse''' andersdenkenden monddood gemaakt. De '''Oeigoeren''' hebben daardoor geen stem en kans om veranderingen aan te brengen in het onrechtvaardige politieke, economische, sociale en culturele beleid van Beijing.
[[Categorie:Streek in China]]
| |||