Shogun (titel): verschil tussen versies

'''Shōgun''' (将軍) of '''sjogoen''' is de afkorting van de titel ''Seii Taishōgun'' (征夷大将軍). Dit betekent 'legerleider die de barbaren verslaat' en was oorspronkelijk de titel voor een Japans opperbevelhebber. De shogun had gedurende de [[Heianperiode]] (794-1185) de taak om de [[Emishi]], volgens de Japanners 'barbaren', te bestrijden. Deze traditie leefde later voort in de naam ''[[bakufu]]'' voor de hofhouding van de shogun; bakufu betekent zoiets als 'tent-regering'.

 

In [[1600]] werd Japan, na de [[Slag bij Sekigahara]], herenigd. In [[1603]] werd de nieuwe sterke man, [[Tokugawa Ieyasu]], shogun en dit was het begin van het 265 jaar durend [[Tokugawa-shogunaat]]. In deze tijd was de shogun feitelijk alleenheerser van het land. De keizer zat in een soort 'gouden gevangenschap' in zijn hof in [[Kyoto (stad)|Kyoto]], zonder enige macht, en de shogun in [[Edo (Japan)|Edo]] regeerde het land. De [[Tokugawa-shogunaat|Tokugawaperiode]] in de Japanse geschiedenis staat ook bekend als de [[Edoperiode]].

 

 

{{Commonscat|Shoguns}}