Paardenstaart (geslacht): verschil tussen versies

De aar is kegelvormig en bestaat uit een as met daar loodrecht op zeshoekige tafelvormige [[schub]]jes, de [[Sporangiofoor|sporangioforen]], waar aan de binnenkant de [[Sporangium|sporangiën]] zich bevinden. In de sporangiën bevinden zich de mannelijke en vrouwelijke sporen, die zich verder niet onderscheiden in vorm en grootte. De sporen hebben bladgroen en twee springdraden ([[elatere]]nelateren), die in droge toestand om de spore zijn gewikkeld. Wanneer dezede vochtigspringdraden wordenopdrogen strekken ze zich en duwen de spore uit de aar. In vochtige lucht draaien de elateren weer strak om de spore en neemt het zweefvermogen af. De sporen groeien uit tot bladgroenhoudende[[bladgroen]]houdende [[voorkiem]]en (prothallia). In dit stadium vindt de [[bevruchting]] plaats waarna de paardenstaarthet embryo tot een volledige plant kan uitgroeien. DeSuccesvolle voorkiemenkieming zijnvindt gebondenvooral aanplaats eenin zeer open groeiplaats[[pioniersoort|pionier-milieus]].

[[Vegetatieve voortplanting]] kan plaatsvinden met [[wortelstok]]ken. Deze manier van voortplanten stelt veel minder eisen aan de groeiplaats. ZelfsOok fragmenten van wortelstokken kunnen weer uitgroeien tot volledige planten. Van sommige soorten overleven de wortelstokfragmenten zelfs een verblijf in zout water.

Een andere eigenschap van de soorten binnen de paardenstaartenfamilie is dat ze [[kiezelzuur]] gebruiken voor hun stevigheid. Dit heeft als gevolg dat de soort moet groeien op een bodem waar het element [[silicium]] in voorkomt, zoals op zand en kleibodems. Door het kiezelzuur zijn de soorten ook giftig voor veel dieren.