Late oudheid: verschil tussen versies

De [[laat-klassieke literatuur]] toonde lange tijd nauwelijks tekenen van verval. Anders dan in de middeleeuwen kon men in de 6e eeuw nog teruggrijpen op het gehele literaire oeuvre van de klassieke oudheid, dat pas daarna voor het grootste deel verloren ging. Juist de [[Syrisch|Syrische literatuur]] bracht nu enkele belangrijke werken voort. In de [[Latijnse literatuur]] steken de laatste grote, in Latijn geschreven, [[geschiedkundige werk]]en van de klassieke oudheid, de ''Res gestae'' van [[Ammianus Marcellinus]] en de gedichten van [[Claudianus]], de laatste belangrijke dichter van het heidense Rome († na 404), er bovenerboven uit. De laatste Latijnse epische dichter van belang was [[Corippus]], die in de 6e eeuw het stilistisch op [[Vergilius]] georiënteerde werk ''[[Johannis]]'' schreef.<ref>Met betrekking tot de christelijk-laat-antieke literatuur zie: {{Aut|[[Siegmar Döpp|S. Döpp]] - W. Geerlings}} (edd.), ''Lexikon der antiken christlichen Literatur'', Freiburg, 2002³. ISBN 345127776X</ref>