Litoměřice: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k WPCleaner v1.34 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - Theresienstadt |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 32:
De ontwikkeling bleef steken in de 14de eeuw nadat een brand de stad had verwoest en de pest de bevolking decimeerde. Tijdens de [[Hussieten]]oorlogen koos de stad de kant van de koning tegen de opstandelingen, maar omdat inmiddels het Tsjechische en Hussitischgezinde aandeel aan de bevolking sterk was toegenomen, koos de stad uiteindelijk de partij van de [[Utraquisten]] en verdreef in 1436 het Duitse [[patriciaat]] uit de stadsregering. Economische bloei ging gelijk op met de nieuwe zelfbewuste koers en ook de inmiddels Luthers geworden Duitse minderheid koos stelling tegenover het centralisme van de koningen die inmiddels uit het Habsburgse huis stamden. Na de opstand van 1618 werd de stad op deze houding afgerekend. In de [[Slag op de Witte Berg]] werden Utraquiesten en Lutheranen verslagen en vervolgens uitgewezen, tenzij zij zich bekeerden tot het Katholicisme. De stad ontvolkte en werd onieuw ingericht als kerkelijk centrum - sinds 1655 een bisdom – en verrijkt met kloosters en scholen waarvan het barokke stadsbeeld nog steeds getuigt. Italiaanse architecten en kunstenaars speelden een bepalende rol in de nieuwbouw van de verwoeste en verlaten stad. Onder de nieuwe inwoners werden gaandeweg de Duitstaligen weer bepalend en vanaf 1738 zijn de raadsprotocollen, in plaats van Tsjechisch, Duits genotuleerd.
De economie van de stad werd steeds meer bepaald door de aanwezigheid van garnizoenen en de bouw van fortificaties, waaronder die van het naburige [[Theresienstadt (stad)|Theresienstadt]].
Door de tolerantiegezindheid van keizer Joseph II konden aan het einde van de 18de eeuw zich ook weer Lutheranen en Joden in de stad vestigen en ontstond een nieuwe dynamiek. In de vroege 19de eeuw stamde een van de voorlopers van de Tsjechische nationale beweging [[Josef Jungmann]] uit Leitmeritz. Tot aan het einde van de Oostenrijkse periode zou de stad daarna in inwonertal van 3.000 tot 15.000 toenemen. Ook de Tsjechische minderheid groeide door de toevloed van plattelanders tot 7% in de volkstelling 1910.
Na de opname van de stad in de nieuwe Tsjechoslowaakse Republiek van 1918, werd de stad door Tsjechische milities bezet, waartegen de Duitse raadsmeerderheid tevergeefs protesteerde. Tsjechen kregen volledige rechten en bij de volkstellingen bleek nu dat een derde van de burgers zich vrij voelde Tsjech te noemen. De spanningen tussen beide bevolkingsgroepen namen toe en
In 1945 kwamen de Tsjechische autoriteiten terug en volgens de [[Beneš-decreten]] werden nu de 15.000 Duitse inwoners de stad uitgezet. Zie ook [[Verdrijving van Duitsers na de Tweede Wereldoorlog]].
Nieuwe industrie en de centralisatiepolitiek schiepen een bestaansbasis voor het nieuwe Litoměřice met een vrijwel geheel nieuwe bevolking, die langzaam de vooroorlogse omvang bereikte, dan
| |||