Sint Servaasbrug: verschil tussen versies

 

== Bouw ==

De brug werd gebouwd tussen 1280 en 1298 in opdracht van het [[kapittel van Sint-Servaas]] ter vervanging van de in 1275 ingestorte [[eerste Romeinse brug]]. Oorspronkelijk telde ze negen stenen bogen en een houten overspanning aan de [[Wyck]]se zijde, die in geval van een belegering snel ontmanteld kon worden. Omstreeks 1640 werd de eerste boog aan de westzijde, die geheel droog was komen te staan door de veranderde stroming van de Maas, dichtgemetseld en opgenomen in de nieuwe kademuur. Hierdoor bleven er nog maar acht stenen bogen over. Tijdens de aanleg van het [[kanaal Maastricht-Luik]] in 1850 kwam deze oude boog weer tevoorschijn om vervolgens gedeeltelijk afgebroken te worden.

 

== Eerste restauratie ==

Eind 17e eeuw bleek de conditie van de brug zeer slecht te zijn. Het Kapittel van Sint-Servaas hield betreffende het onderhoud van de brug nog steeds vast aan een bepaling van [[keizer Rudolf I]] uit 1274 waarin werd bepaald dat er aan onderhoud niet meer besteed hoefde te worden dan er aan tolgeld binnenkwam. Het gevolg hiervan was dat er eeuwenlang alleen de meest noodzakelijke reparaties werden uitgevoerd. Dit beperkte zich vooral tot het vervangen van slechte stenen en het incidenteel vernieuwen van beschadigd voegwerk. Deze opstelling van het Kapittel gaf meerdere malen aanleiding tot heftige onenigheid tussen stadsbestuur en geestelijkheid. Uiteindelijk kwam het eigendom van de brug in 1647 toe aan de stad Maastricht. Tussen 1683 en 1716 werd de brug in fasen verregaand gerestaureerd. De bogen en soms zelfs gedeelten van de pijlers werden afgebroken en opnieuw opgebouwd daarbij zo veel mogelijk gebruikmakende van de oude stenen. De eerste boog (eigenlijk de tweede dus) in 1683 door de dominicanerbroeder Franciscus Romanus. De tweede en de derde in 1698 en 1699 door de Augustijn Jan van der Poel. De vierde en de vijfde in 1714 door Jan Collard. De overige bogen in 1716 door Gilles Doyen.

 

==Negentiende eeuw==