Hong Taiji: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k enkele aanpassingen, puur redactioneel; over de inhoud hiervan ga ik niet, ik zal eerlijk bekennen dat ik daar niets van af weet |
|||
Regel 10:
| moeder = Keizerin Xiaocigao
}}
'''Hong Taiji''' ([[28 november]] [[1592]] - [[21 september]] [[1643]]) was vanaf 1626 de Khan van het kanaat van de Latere Jin, dat zijn vader [[Nurhaci]] in 1616 had uitgeroepen. Beiden waren afkomstig uit de clan van de [[Aisin Gioro]], een van de vele clans van de [[Jurchen (volk)|Jurchen]]. In 1636 hernoemde Hong Taiji zijn dynastie als de [[Qing-dynastie]]. Hij was zelf de eerste keizer daarvan. Hij gaf zijn onderdanen de naam [[ Mantsjoes]]. Nurhaci had acht zonen waarvan er nog vier bij zijn overlijden in leven waren. Hong Taiji wist in de machtsstrijd na het overlijden van Nurhaci de meeste steun te mobiliseren en werd als opvolger benoemd.
==Omvang van het rijk ==
Regel 16:
In 1621 had zijn vader ook het meest zuidelijke deel van [[Mantsjoerije]], de huidige Chinese provincie [[Liaoning]], veroverd op de [[Ming-dynastie]]. Na 1621 stagneerde echter het veroveringsproces. In 1634 wist Hong Taiji wel de [[Chahar-Mongolen]] te onderwerpen. Hij verkreeg daarmee ook het officiële zegel van de oude [[Yuan-dynastie]] dat [[Ligdan Khan]] leider van de Chahar en laatste keizer van de [[Noordelijke Yuan-dynastie]] in zijn bezit had. Het gebied dat nu globaal het huidige [[Binnen-Mongolië]] is werd aan zijn rijk toegevoegd.
Vanaf dat moment wordt de connectie met de oude Mongoolse Yuan-dynastie die over heel China had geregeerd belangrijker dan de connectie met de oude [[Jurchen (volk)|Jurchen]] van de [[Jin-dynastie (1115-1234)|Jin-dynastie]] die tussen 1115 en 1260 het noorden van China hadden beheerst. Hong Taiji claimt vanaf dat moment ook het [[Hemels Mandaat]] en de titel [[Zoon van de Hemel]]. In 1636 viel hij [[Korea]] binnen en wist het gebied van de [[Joseondynastie]] die aan de Ming [[Chinees tribuutsysteem|tribuutplichtig]] was tot een protectoraat te maken. In de zomer van 1642 wist een leger van de Mantsjoes door de [[Chinese Muur]] te breken en plunderde ruim een half jaar het noorden van China. In mei 1643 trok dat leger zich terug met buit en gevangenen zonder dat het een militaire confrontatie van enige betekenis had gehad met een leger van de Ming.
In de hedendaagse geschiedschrijving wordt de verovering van China meer aan de ernstig verzwakte positie van de [[Ming-dynastie]] toegeschreven dan aan de op dat moment bestaande kracht van de [[Mantsjoes]].
Regel 26:
{{citaat|Onze ''gurun'' had oorspronkelijk de namen Manju, Hada, Ula, Yehe en Ula. Vroeger noemden onwetende personen ons wel ''jusen''. De term jusen refereert aan de Sibo en Chaomergan-barbaren en heeft niets te doen met onze ''gurun''.
Onze ''gurun'' heeft de Manju in het leven geroepen. Zijn bewind is lang en over vele generaties overgedragen. Daarom zal onze ''gurun'' nu Manju genoemd worden en niet met de vorige vernederende naam.}}
Gurun kan in het [[Mantsjoes|Mantsjoe]] staat, stam, volk of hof betekenen afhankelijk van context en omstandigheden. In de meest recente geschiedschrijving wordt betoogd, dat Hong Taiji om strikt politieke redenen een identiteit trachtte te creëren die hij de naam Mantsjoe gaf. Dit om de vele vaak heel verschillende stamgebonden identiteiten van de stammen van de Jurchen maar ook andere noordoostelijke stammen te vervangen. Van die nieuwe identiteit konden ook [[Mongolen]] en [[Han-Chinezen]] deel uitmaken.
In 1636 hernoemde Hong Taiji de naam van zijn dynastie en gaf die de naam [[Qing-dynastie|Qing]] of ''helder''. Hij formuleerde bij die naamswijziging een breuk met de continuïteit.
| |||