[[AfbeeldingBestand:Historical German linguistical area.PNG|250px|thumb{{largethumb}}|Door oostkolonisatieOostkolonisatie schoof de oostgrens van het Duitse taalgebied oostwaarts en ontstonden er Duitstalige enclaves in Centraal- en Oost-Europa]]
De '''Oostkolonisatie''', (Duits: ''Ostsiedlung''), is een slaatterm opvoor de vestiging van kolonisten uit het [[Heilige Roomse Rijk]] in [[Slavische volkeren|Slavische]] en [[Baltische staten|Baltische]] gebieden in [[Centraal-Europa|Centraal]]- en [[Oost-Europa]] tijdens de [[Middeleeuwenmiddeleeuwen]].
Het woord is rechtstreeks uit het Duits vertaald (''Ostkolonisation'') en wordt door de meeste huidigemoderne historici afgewezen omdat het een bezetting en exploitatie door een buitenlandse macht van in ontwikkeling lager staande landen en volken suggereert. In een aantal gevallen was daarvan inderdaadwel sprake, zoals bij de verovering van de gebieden tussen Elbe en Oder door met name Saksische hertogen en de bezitneming door de [[Duitse Orde]] van het land van de Baltische [[Pruisen (volk)|Pruisen]], maar in de meeste andere gebieden initieerden en stimuleerden inheemse Slavische vorsten en, lagere adel en ook kloosters de 'kolonisatie' die dandaar beter immigratie genoemd zou moetenkunnen worden.
