Toen hij zich in [[1579]] in [[Rome (stad)|Rome]] vestigde kwam hij in contact met de [[Antieken]] en de geschriften van [[Vitruvius (architect)|Vitruvius]]. Coberghers interpretatie van de [[Oudheid]] was meer theoretisch onderbouwd dan die van zijn voorgangers. In tegenstelling tot de technische allround vorming van de middeleeuwse bouwmeesters beantwoordde Cobergher veeleer aan het Vitruviaanse ideaal van de universele kunstenaar. Tijdens zijn in situ studie-situstudie van antieke tempels, thermen en mausolea registreerde Cobergher de precieze afmetingen en proporties. Op basis daarvan wilde hij de architectuurtraktaten van [[Andrea Palladio]] en van [[Sebastiano Serlio]] verbeteren.<ref>MOREEL, L., ''Un genie oublié de la Renaissance: Wenceslas Coberghe (1557-1634)'', Parijs, 1951, p. 11-12.</ref> Hij analyseerde ook bouwwerken die nog niet in publicaties waren opgenomen en die volgens hem met meer kennis van bouwkunst waren gemaakt dan de manier waarop [[Vitruvius (architect)|Vitruvius]] ze had beschreven. Hij vond dat de architect een geleerde moest zijn, die kwantitatieve, kwalitatieve en sociale premissen van een goed werk kan waarmaken. Het was de bedoeling al die bevindingen in een eigen theoretisch werk uit te geven.<ref>MEGANCK, T., 1998, p.141.</ref> Helaas is er niets van zijn geschreven werk overgeleverd.<ref>SCHOY, A., ‘Wenceslas Coebergher’, ''Les grands architects de la renaissance aux Pays-Bas'', 1878, p.6.</ref>
