Franz Marijnen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k WPCleaner v1.34 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - KVS, NNT, Nationaal Toneel / Opgelost met behulp van WP:CW (Code 019: Eerstegraads koppen)
Regel 1:
{{wiu2}}
= Franz Marijnen =
 
Franz Marijnen (Mechelen, 4 april 1943) is een Belgisch theaterregisseur. Hij was artistiek leider van meerdere stadstheaters in Nederland en België en heeft vele theaterstukken geregisseerd.
 
== Biografie ==
Marijnen studeerde regie aan het [[Rits (hogeschool)|RITCS]] (Rijksinstituut voor Toneel- en Cultuurspreiding) in Brussel. Tijdens zijn studie begon hij al te regisseren, met name voor het [[Mechels Miniatuur Theater]]. In 1966 maakte hij daar de voorstelling ''Het verhaal van de Dierentuin ''van Edward Albee. Het stuk kreeg erg goede recensies, en betekende het begin van een succesvolle carrière.
Regel 12 ⟶ 11:
In 1971 trok Franz Marijnen naar de Verenigde Staten. Op zoek naar een andere omgeving om zijn ervaringen met het Theaterlaboratorium wél succesvol te kunnen verwerken. Dit slaagde, hij vond in de VS het experiment, enthousiasme en engagement waar hij sinds zijn ontmoeting met Grotowski naar op zoek was en wat hij in Vlaanderen en Nederland niet kon vinden. Zijn verblijf in de VS zorgde voor meerdere lesopdrachten en in 1973 richtte hij zijn eigen theatergezelschap op'': Camera Obscura.''
 
Terug in Europa werd hij de eerste directeur (van 1977 tot 1983) van het Rotterdamse [[Ro Theater]]. In het Ro Theater en later als freelance regisseur bij onder andere het [[Noord Nederlands Toneel|NNT]] en [[NT GentNTGent]] voerde hij voornamelijk bestaande stukken op. Waaronder grote projecten zoals ''Wasteland'' (Rotterdam, 1980) en ''Bataille Bataille'' (Groningen, 1992). De methodiek van Grotowski bleef als uitgangspunt dienen. Daarmee was Franz Marijnen ook één van de weinigen die er in slaagde grote zaal producties te maken op een 'Grotowskiaanse' manier.
 
In 1993 werd Marijnen intendant van de [[Koninklijke Vlaamse Schouwburg]], de [[KVS]] in Brussel. Hij maakte er grote stukken zoals ''Koning Lear'' (1987) en ''Oedipus/In Kolonos'' (1994) gebaseerd op de tekst van [[Hugo Claus]]. Ook trok hij publiek van uit de Franstalige gemeenschap en de Arabische cultuur naar de KVS. Na zeven jaar directeurschap nam hij in 2000 ontslag, mede door de financiële problemen van de KVS.
 
Hij verbond zich daarna aan het [[Koninklijke Schouwburg|Nationaal Toneel]] in Den Haag. Waar Marijnen zichzelf volgens Klaas Tindemans opnieuw uitvond met onder andere de stukken ''Glenn Gould'' (2008) en ''Pier Paolo Pasolini - P.P.P.'' (2010). Zogezegd sobere biografische voorstellingen met een documentair karakter.
 
Sinds 2012 regisseerde hij weer in Mechelen bij [['t Arsenaal]], het voormalig [[Mechels Miniatuur Theater]]. Waar hij begin dit jaar (2014) ''Scarlatti'' maakte, een project met een internationale cast.