'''Sla''' (''Lactuca'') is een geslacht van [[bladgewas|bladgroenten]] die tegenwoordig rauw gegeten wordtworden. In de [[Romeinse Rijk|Romeinse tijd]] werd sla overigens nog gekookt omdat hij nog niet mals genoeg was. Er zijn veel verschillende typen sla: typen die een krop vormen en typen die dat niet doen. De [[oude Egypte|oude Egyptenaren]] kenden al stengelsla[[stengel]]sla, waarvan de stengel gegeten werd.
Sla vormt aanvankelijk een stengel (in lengte variërend naargelang het type) met bladeren,. maarWanneer wanneer je hemhij niet op tijd oogstwordt geoogst, gaat de stengel verlengen (doorschieten), [[Bloem (plant)|in bloei komen]] en [[zaad (planten)|zaadjes]] met [[vruchtpluis]] produceren.
Verder kan het [[blad]] al of geen [[anthocyaan]] bevatten, waardoor zowel rode als groene slatypes bestaan.
De vermoedelijke wilde stamouder van de sla is [[kompassla]] (''Lactuca serriola'').
Regel 50 ⟶ 52:
== Houdbaarheid ==
Romeinse sla en ijsbergsla zijn langer houdbaar als tijdens de groei een kwart minder water gegeven wordt,. ditDit is niet alleen kostenbesparend voor de teler en goed voor het milieu, het zorgt voor een langere houdbaarheid van de groente: de randen worden minder snel bruin na het snijden, en dat terwijl de [[Microbiologie|microbiologische]] kwaliteit behouden blijft.<ref>{{nl}}{{Citeer web|url=http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120705_00212698|titel=Droge sla blijft langer vers|uitgever=De Standaard|datum=06 juli 2012|bezochtdatum=10 februari 2013}}</ref>
