Slavische talen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 70:
In de 9e eeuw verschijnen de eerste teksten in een Slavische taal, het [[Oudkerkslavisch]]. Deze schrijftaal heeft grote invloed op de ontwikkeling van andere Slavische schrijftalen. Zo vindt het [[Glagolitisch]]e schrift dat in de 9e eeuw werd gebruikt navolging in het moderne [[Cyrillisch]]. Ook talen die in Romaans geschreven worden lieten zich inspireren door de spelwijze van de oude teksten. Met name in de Zuid-Slavische talen heeft het Oudkerkslavisch de woordenschat sterk beïnvloed.
Als schrijftaal bleef het Kerkslavisch in de Oosters-orthodoxe landen lang belangrijk; in de katholieke landen nam het [[Latijn]] deze positie in. In het Oosters-orthodoxe deel van [[Grootvorstendom Litouwen|Litouwen]] en het [[Pools-Litouwse Gemenebest|Polen]] werd het [[Oud-Roetheens]] als schrijftaal gebruikt, welk echter geleidelijk door het [[Pools]] als administratieve taal verdrongen werd. Toch was de positie van het Latijn minder sterk dan die van het Kerkslavisch, dat tot in de [[18e eeuw]] de literaire taal van Rusland bleef. Het Latijn stond reeds in de [[12e eeuw]] die positie in [[Bohemen]] af aan het Tsjechisch. Het belang van het Tsjechisch, dat tot in de [[16e eeuw]] in alle registers als voertaal kon worden gebruikt, is voor de ontwikkeling van de overige Slavische standaardtalen heel groot geweest. Uiteindelijk verloor het Tsjechisch zijn sterke positie aan het Duits.
Pas in de [[19e eeuw]] verwierven de Slavische talen weer de status van (literaire) voertaal; het Russisch was hierin in de 18e eeuw al voorgegaan. De standaardtalen die in de 19e eeuw vorm kregen grepen vaak terug op oudere taalsituaties. De volkstaal was immers niet meer "zuiver" - ze was verduitst, verturkst of verromaanst. [[Taalpurisme|Purisme]] was in de 19e eeuw een belangrijk gegeven. Met name het Tsjechisch en het Russisch beïnvloedden de andere Slavische talen; zo ontleende het Kroatisch veel purismen aan het Tsjechisch. De Tsjechische standaardtaal op zijn beurt greep sterk terug op het Tsjechisch van de 16e eeuw, en ging daarmee bewust voorbij aan de gesproken taal.
| |||