Japanse lork: verschil tussen versies

| naam= Japanse larixlork

De '''Japanse lork''', '''Japanse larix''' of '''Goudlarix''' (''Larix kaempferi'', [[synoniem (plantkunde)|synoniem]]en: ''Larix leptolepis'', ''Pinus kaempferi'') is een planten[[soort]] uit de [[dennenfamilie]] (''Pinaceae''). De plant is door de Engelse [[coniferen]]specialist [[Aylmer Bourke Lambert]] als ''Pinus kaempferi'' vernoemd naar [[Engelbert Kaempfer]]. [[Élie Abel Carrière]] heeft de soort vervolgens ingedeeld in het geslacht ''[[Larix]]''.

In vergelijking met de [[Europese lork]] (''Larix decidua'') heeft de Japanse larixlork een stijver, breder uitspringend figuur. De [[boomkroon|kroon]] is minder compact en cilindrisch en bij oudere exemplaren losgewerkt en uitspringend. De twijgen zijn horizontaal geplaatst en hangen niet door. De jaarscheuten zijn krachtiger dan bij ''Larix decidua'' en bezitten een roodachtige kleur (''Larix decidua'': geelachtig). De boom bereikt een hoogte van maximaal 50 meter. De naalden zijn zoals bij alle larixenlorken gewoonlijk eenjarig en blauwgroen als bij ''Larix decidua''. De schubben van de [[kegelvrucht (naaldboom)|kegelvruchten]] zijn bij ''Larix kaempferi'' licht tot duidelijk opgerold, waar ze bij ''Larix decidua'' altijd aanliggend zijn.

Met het hartvormige wortelsysteem bezit de Japanse larixlork net als alle andere lariksen het voordeel tegenover [[spar]]ren en [[Pinus|dennen]] het voordeel de beide wortelvormen (vlak- en diepwortelsysteem) met elkaar te verbinden. Het sterk uitdijende wortelsysteem zorgt ervoor dat de soort veel bodemnutriënten kan opnemen, terwijl de diep reikende centrale wortel het grondwater bereiken kan en tevens een grotere weerstand kan bieden tegen omvallen door de wind.

De Japanse larixlork komt van nature voor in het centrale deel van het [[Japan]]se eiland [[Honshu]]. De soort is in Europa veel toegepast in gebieden buiten het natuurlijke verspreidingsgebied van de Europese larixlork. Met deze soort kruist de Japanse larixlork zich soms tot de [[hybride (biologie)|bastaard]] ''Larix eurolepis'' (= ''Larix'' ×''marschlinsii'').

De Japanse larixlork draagt haar eerste [[zaad (plant)|zaden]] na tien tot vijftien jaar, maar draagt slechts eens per drie tot zeven jaar zaden. De zaden rijpen in hetzelfde jaar als de bevruchting plaatsvindt. De kegels hangen aan de boom en open zich slechts bij droogte, om dan de kleine gevleugelde zaden vrij te geven.

Net als de Europese larixlork heeft ook de Japanse larix te maken met begeleidende [[saprofyt]]en en [[symbionten]], zoals de [[gele ringboleet]] (''Suillus grevillei'') en de [[holsteelboleet]] (''Boletinus cavipes''). Daarnaast zetten [[korstmos]]sen zich graag op oude Japanse larixen. Zo werden op Japanse larixen in het [[Thüringer Woud]] in de omgeving van [[Suhl]] vertegenwoordigers van [[baardmos]] (''Usnea'') herontdekt, die aldaar meer dan 30 jaar als uitgestorven golden.

De soort is gevoeliger voor [[wolluis]] dan de Europese larixlork.

De Japanse larixlork wordt net als de Europese larixlork gebruikt voor de [[bosbouw]]. Omdat de soorten vaak door elkaar groeien wordt het hout niet afzonderlijk geclassificeerd. Daarnaast wordt de soort bijvoorbeeld in Duitsland ingezet om in het Thüringer Woud bossen op grotere hoogten, die door klimatologische omstandigheden (sneeuw, wind en luchtvervuiling) waren uitgedund, weer te stabiliseren.