Royal Philharmonic Orchestra: verschil tussen versies

Toen het orkest in 1950 een tournee maakte door de [[Verenigde Staten]] was het het eerste Britse symfonieorkest dat Amerika bezocht sinds het [[London Symphony Orchestra]] in 1912.

 

Nadat Beecham overleed probeerde het orkest zichzelf richting te geven, en raakte al snel in de problemen.<ref>{{cite book | last=Arts Council of Great Britain | pages=p. 9 | title=Report Orchestral Resources in Great Britain | location=London | publisher=The Arts Council | year=1970 | isbn=011981062X}}</ref> De [[Royal Philharmonic Society]] besloot het RPO niet te huren voor de concerten in het seizoen 1963 en [[Glyndebourne]] engageerde vanaf 1964 het [[London Philharmonic Orchestra]] in plaats van het RPO. De directie van de [[Royal Festival Hall]] verbrak eveneens de banden met het orkest. Een aantal musici verliet het orkest en Kempe nam ontslag als eerste dirigent. Geholpen door [[Malcolm Sargent|Sir Malcolm Sargent]] slaagde het orkest er in zijn eigen concerten te organiseren in een bioscoop in het centrum van Londen, [[Swiss Cottage]]. <Ref>{{cite book | last=Reid | first=Charles | pages=pp. 429-434 | title=Malcolm Sargent a biography | location=London | publisher=Hamish Hamilton Ltd | year=1968 | isbn=0800850807}}</ref>