Antigonus (Hasmoneeën): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kippenbot1 (overleg | bijdragen)
k Verandering naam categorie (per beoordelingssessie)
k juiste vorm van "zinnen" in deze betekenis
Regel 13:
Sinds [[63 v.Chr.]] was [[Judea]] een vazalstaat van de Romeinen geworden en was een einde gekomen aan het koningschap van Aristobulus II (de laatste Hasmoneese koning). Antigonus erfde van zijn vader echter het verlangen naar een herstel van de onafhankelijke Hasmoneese staat. In [[56 v.Chr.]] vergezelde hij zijn vader in een poging een staatsgreep te plegen, maar de poging mislukte. Beiden werden gevangengenomen en naar Rome gezonden.
 
De periode van gevangenschap duurde tot [[49 v.Chr.]], toen [[Julius Caesar]] in een poging [[Pompeius]] dwars te zitten Aristobulus en Antigonus vrij liet en hen vroeg Judea op Pompeius te veroveren. Ook deze poging tot herstel van de Hasmoneese staat mislukte echter. Pompeius had lucht gekregen van de plannen en liet Aristobulus vergiftigen nog voor hij Rome verlaten had. Antigonus bleef echter op vrije voeten en zindezon op mogelijkheden om de droom van zijn vader alsnog te verwezenlijken.
 
==De staatsgreep van Antigonus==
Regel 20:
Met hulp van de Parthische troepen, onder aanvoering van [[Pacorus I]], nam Antigonus in [[40 v.Chr.]] Jeruzalem in. Pacorus en Antigonus namen [[Hyrcanus II]] gevangen, die op dat moment [[hogepriester]] en [[ethnarch]] was en de hoogste gezagsdrager in de Romeinse vazalstaat was. Nadat hem de oren werden afgesneden, waardoor hij voorgoed ongeschikt werd voor het hogepriesterschap, werd hij naar [[Babylonië]] in Parthië gezonden om daar in ballingschap te verblijven. Pacorus en Antigonus namen ook Herodes' broer [[Phasaël (persoon)|Phasaël]] gevangen. Deze wachtte de loop der gebeurtenissen echter niet af en pleegde zelfmoord. Herodes zelf wist Judea op tijd te verlaten en reisde naar Rome.
 
In Jeruzalem liet Antigonus zich naar het voorbeeld van de eerdere Hasmoneese heersers uitroepen tot koning en hogepriester. Hij liet daarbij ook zijn eigen munten slaan, watiets dat in de Oudheid als politiek statement gezien werd.
 
Lang duurde Antigonus' koningschap niet. Met hulp van Romeinse troepen maakte Herodes in [[37 v.Chr.]] een einde aan Antigonus' heerschappij. De Parthen konden Antigonus niet te hulp komenschieten, omdat zij zelf inmiddels door [[Publius Ventidius Bassus]] (veldheer van [[Marcus Antonius]]) teruggedreven waren over de Eufraat. Antigonus werd gevangengenomen en vervolgens gedood. Herodes zelf kreeg als dank voor zijn ingrijpen van de Romeinse [[Senaat (Rome)|Senaat]] het koningschap over het Joodse land.
 
== Stamboom ==