Retorica: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 83.163.161.78 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door 81.165.203.121 |
detail (typografie) |
||
Regel 1:
{{Zie artikel|Voor het gelijknamige werk van Aristoteles, zie [[Retorica (Aristoteles)]]}}
{{Zie artikel|Niet verwarren met [[Retoriek]]}}
'''Retorica''' (van het [[Griekse taal|Griekse]] woord ''ῥήτωρ'', ''rhêtôr'', spreker, leraar; ''oude'' Nederlandse spelling ''rhetorica'' met ''-rh'') is de uit de klassieken voortgekomen oudste westerse teksttheorie. De term staat voor [[woordkunst|welsprekendheid]], maar in uitgebreide zin slaat het op effectief [[spraak|spreken]] en [[schrift|schrijven]] en de kunst van het overtuigen. Men gebruikt het begrip dus zowel voor de theorie
Oorspronkelijk was deze kunst bittere noodzaak in de [[politiek]] en de [[rechtspraak]]. Vooral in het oude Griekenland was het voor politici belangrijk dat zij de retorica beheersten. De retorica stond dan ook centraal in het onderwijs aan zonen van welvarende families. De [[sofisten]] waren hierin gespecialiseerd.
Talrijke [[filosofie|filosofen]] hebben er hun aandacht aan besteed, onder wie [[Aristoteles]] in zijn ''[[Retorica (Aristoteles)|Ars
Tijdens de [[Romeinse Republiek]] kreeg de retorica vooral aandacht van de bekende redenaar, jurist, filosoof en politicus [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]], van wie vele redevoeringen bewaard zijn gebleven. Later in het [[Romeinse Keizerrijk]] was de noodzaak van de welsprekendheid voor de politiek van minder belang. Toch was het een belangrijk vak, vooral voor juristen. Het boek ''De opleiding tot Redenaar'' (''de Institutio Oratoria'') van [[Quintilianus]] (±40
In [[Vlaanderen]] was Retorica vroeger (tot in de jaren 1980) de benaming voor het laatste leerjaar van de [[Latijn]]se [[Algemeen secundair onderwijs|humaniora]] in het [[Secundair onderwijs]]. Ook in [[Nederland]] is deze naam voor de 6e klas [[gymnasium]] gebruikt, minstens tot halverwege de jaren zestig van de 20e eeuw.
|