Cyprus (Romeinse provincie): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
deel zin herschreven
Regel 13:
[[Marcus Antonius]] gaf het eiland aan [[Cleopatra VII]] en haar zuster [[Arsinoë IV]], maar het werd opnieuw een ''provincia'' na diens nederlaag in de [[Slag bij Actium]] (31 v.Chr.) in 30 v.Chr. Cyprus zou beschouwd worden als oorlogsbuit van de Alexandrijnse oorlog en dus eigendom van Octavianus. Deze stuurde ''[[legatus Augusti pro praetore|legati Augusti pro praetore]]'' naar Cyprus om haar te beheren in zijn naam. In [[22 v.Chr.]] gaf Augustus in al zijn vrijgevigheid Cyprus terug aan de senaat en Cyprus werd daarop een aparte senatoriale ''provincia''. Het is echter opvallend dat de kopermijnen schijnen te zijn uitgebaat door ''legati'' van Augustus ([[Flavius Josephus]]).
 
Tijdens de Joodse opstand van 115 tot 116 leed het eiland ernstige verliezen, waarbij men het aantal gedode Griekse en Romeinse burgers die gedood werden op 240.000 mensen wordt geschat. Hoewel het mogelijk is dat dit getal overdreven kan zijn, waren er weinig of geen troepen gestationeerd op het eiland om de opstand te onderdrukken toen de rebellen aan het plunderen sloegen. Nadat er troepen waren gezonden naar Cyprus en de opstand was bezworen, werd er een wet aangenomen volgens welke er geen enkele jood op Cypriotische bodem mocht landen, zelfs niet bij een scheepsramp. Het verwoeste [[Salamis (Cyprus)|Salamis]] zou door [[Hadrianus]] herbouwd worden (hoewel Cyprus ''de iure'' een "senatoriale" ''provincia'' was).
 
Na de hervormingen door [[Diocletianus]] werd het onder de ''Consularis Oriens'' geplaatst. Cyprus zou met de splitsing van het [[Romeinse Rijk]] overgaan in de handen van de [[Byzantijnse Keizerrijk|Byzantijnse keizers]].