Erick Morillo: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 40:
== Latere producties ==
In 2004 liet Morillo weer van zich horen als producer met een eigen album. Op ''My World'' was een groot aantal gasten aanwezig zoals [[DJ Rap]], [[Sean Combs]] en [[Boy George]]. De Britse groep [[Audio Bullys]] kreeg de eer voor het titelnummer en de single ''Break down the doors''. In de jaren daarna werkte hij veel samen met de producers [[Jose Nunez]] en [[Harry "Choo Choo" Romero]]. Vanaf 2004 verschenen er zo nu en dan singles. In 2012 bracht hij met [[Alexandra Burke]] een nummer uit, genaamd ''Elephant''. Dat werd een bescheiden hit. Ook verscheen het mixalbum ''Subliminal invasion''. Het drukke dj bestaan brak hem in de zomer van 2013 echter op. Na enkele incidenten moest Morillo het tijdelijk rustiger aandoen vanwege zijn gezondheid.
== Subliminal records ==
In 1997 schroefde Morillo zijn activiteiten op dat gebied sterk terug om zijn ambities als platenbaas waar te maken. Morillo zette groot in en wilde naar eigen zeggen "het beste houselabel in de wereld opzetten". De eerste release op subliminal werd het nummer ''Fun'' (1997) van het project '''Da Mob''' met [[Jocelyn Brown]], waarbij Morillo zelf betrokken was. Daarna verschenen er in snel tempo meer singles. De doorbraak van Subliminal kwam met de single ''Big love'' van [[Pete Heller]]. Subliminal deed ook de Amerikaanse distributie van het album ''Champs elysees'' van [[Bob Sinclar]]. Het label bracht een eigen artiestenalbum voot. Dat was het album van Erick Morillo zelf. Ook de hits ''Thrill me'' (2002) van [[Junior Jack]] en ''So many times'' van '''Gadjo''' (2005) kwamen bij dit label vandaan.
== Discografie ==
| |||