Neoclassicistische architectuur: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k linkfix |
|||
Regel 26:
==België en Nederland==
In de Zuidelijke Nederlanden waren de laat-18e-eeuwse bouwwerken van [[Laurent-Benoît Dewez]] (onder andere het [[Kasteel van Seneffe]]) van grote invloed op de ontwikkeling van het neoclassicisme. De Fransman [[Charles De Wailly]] bouwde in deze periode het [[Kasteel van Laken]] en een theater bij het Kasteel van Seneffe. Ook in het onafhankelijk geworden Koninkrijk België droegen een aantal architecten, waaronder [[Pierre Bruno Bourla]], [[Tieleman Franciscus Suys]] en [[Lodewijk Roelandt]], het klassieke idioom een warm hart toe. De stijl is vooral zichtbaar op het [[Martelarenplein (Brussel)|Martelarenplein]] en in het regeringsdistrict van de Belgische hoofdstad. Ook elders getuigen impossante bouwwerken van de populariteit van het neoclassicisme in het jonge koninkrijk, zoals bijvoorbeeld de [[Koninklijke Opera (Gent)|Gentse Opera]], de [[
In Nederland verrezen naar verhouding weinig bouwwerken in neoklassieke stijl. De [[Beurs van Zocher]] op de Dam in Amsterdam werd al rond 1900 gesloopt. Het [[Stadhuis van Groningen]] en het gebouw [[Felix Meritis]] in Amsterdam, beide ontworpen door [[Jacob Otten Husly]], zijn zeldzame voorbeelden van vroeg neoclassicisme in Nederland. Het [[Paviljoen Welgelegen]] in [[Haarlem]] geldt als een puur voorbeeld van de stijl. Van het [[Paleis Soestdijk]] zijn alleen de later gebouwde zijvleugels neoclassicistisch. De [[Paleis van Justitie (Amsterdam)|Paleizen van Justitie van Amsterdam]], [[Blijmarkt (Zwolle)|Zwolle]] en [[Paleis van Justitie (Leeuwarden)|Leeuwarden]], alsmede het [[Stadhuis van Utrecht]] behoren eveneens tot deze stijl.
|