María Sabina (Balada): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k 4 vertellers |
|||
Regel 27:
In de werkelijkheid voerde de Mexicaanse overheid in 1970 een drijfjacht op paddestoelgenezers uit. Het dorp waar Sabrina woonde kon een toestromend aantal Amerikaanse [[hippie]]s tegemoet zien. De plaatselijke bevolking gedoogde haar toen, maar was op andere momenten afkerig van haar geestesbezweringen. Sabina zou uiteindelijk pas in 1985 overlijden. Cela kreeg in 1989 de [[Nobelprijs voor de Literatuur]].
Het werk van Balada kende een somber begin. In de [[Verenigde Staten]] waren de kritieken lovend, maar de daaropvolgende voorstellingen in [[Madrid (stad)|Madrid]] werden regelmatig onderbroken en ook sterk ingekort. Ze waren de [[klassieke muziek van de 20e eeuw|moderne muziek]] nog niet gewend en ook de expliciete teksten stonden de Spanjaarden niet aan. Daarbij moet opgemerkt worden dat [[Spanje]] nog zuchtte onder het bewind van dictator [[Francisco Franco]]. Een radio-uitzending van het werk ging niet door vanwege “technische problemen”. Vanwege dezelfde omstandigheden ging een voorstelling in 1975 ook niet door.
Balada had zelf de leiding in de première in [[Carnegie Hall]] op [[17 april]] [[1970]], gesponsord door de Spaanse Vereniging in de Verenigde Staten. Soliste was de [[Puerto Rico|Puerto Ricaanse]] María Soledad Romero, die in Spanje ontsteld was, ze moest meer dan de helft van de teksten vergeten.
| |||