Livin' Blues: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Radio 2 Top 2000: update editie 2013 |
k →Band biografie: Afkortingen voluit, replaced: o.a. → onder andere (3) met AWB |
||
Regel 4:
==Band biografie==
De band wordt in 1967 opgericht door Ted Oberg. Na enkele bezettingswijzigingen wordt in 1968 de single ''Murphy McCoy'' (geschreven door [[George Kooymans]]) opgenomen met naast Oberg [[Cesar Zuiderwijk]] ([[drums]]), Gerard Strötbaum ([[basgitaar]]), Nicko Christiansen en John Lagrand. De laatste twee vormden eerder het bluesduo Indiscrimination. In deze bezetting verzorgt de band
Na een tweede single ''(You better watch yourself) Sonny Boy'' voor het [[Koninklijke Philips Electronics N.V.|Philips]] [[platenlabel|label]] wordt Strötbaum vervangen door [[Henk Smitskamp]], die daarvoor in Willy & his Giants, [[The Motions]] en [[After Tea]] had gespeeld. Met de nieuwe bezetting wordt -wederom onder produktionele leiding van [[Jaap Eggermont]]- de [[Langspeelplaat|LP]] ''Hell's Session'' opgenomen. Het is een zeer sterk album, dat de vergelijking met platen van andere [[witte blues]] bands als John Mayalls Bluesbreakers, Fleetwood Mac en [[Cuby + Blizzards |Cuby and the Blizzards]] glansrijk kan doorstaan.
Regel 14:
Hoewel de beroemde Engelse [[Muziekproducent|producer]] Mike Vernon ([[John Mayall]], [[Fleetwood Mac]], [[Focus (band)|Focus]]) zich in [[1972]] na de overgang van [[Phonogram Records|Phonogram]] naar platenmaatschappij [[Ariola]] over de groep ontfermt, blijven de drummersperikelen voortduren. Op de LP ''Rockin' at the tweedmill'' drumt [[Arjen Kamminga]], maar die moet enkele maanden later met rugklachten de band al weer verlaten. Op voorspraak van Vernon wordt Kenny Lamb van de Engelse bluesgroep Jellybread de nieuwe drummer. Hij is te horen op de LP ''Ram Jam Josey'', die al nauwelijks als een bluesplaat kan worden aangemerkt. Het blijkt de laatste plaat van het gouden tijdperk van Livin' Blues te zijn, want in [[1974]] valt de groep uit elkaar. John Lagrand gaat spelen in de groep [[Water (band)|Water]], Nicko Christiansen in [[Himalaya (band)|Himalaya]] en Ruud van Buuren in [[Long Tall Ernie and the Shakers]].
Ted Oberg voelt zich door het contract met Ariola gedwongen de band voort te zetten. Hij is dan ook de enige overgebleven LB'er die eind 1974 meedoet op de [[Disco (muziekgenre)|disco]]-[[hit (muziek)|hit]] ''Boogie Woogie Woman'' met zanger John Frederiksz (
In Nederland gaat het echter bergafwaarts en in 1978 zit de band zelfs zonder platencontract. Oberg blijft met diverse muzikanten doorrommelen tot 1980. Dan besluit hij Nicko Christiansen en John Lagrand terug te halen en samen met bassist Evert Willemstein en drummer Boris Wassenberg (ook wel bekend als Beau Wassenberg) richt hij zich weer op de [[bluesrock]] van een jaar of tien eerder. Livin' Blues is dan ook tijdens de Haagse Beatnach (13 juni 1980) één van de weinige nog bestaande bands en daardoor één van de meest professionele acts.
| |||