Germania Inferior: verschil tussen versies

Het einde van de Romeinse overheersing in het gebied van Germania Inferior kwam in de [[3e eeuw]] een stuk dichterbij. In deze voor de Romeinen enorm chaotische en catastrofale periode, die bekendstaat als de [[Crisis van de derde eeuw|Romeinse crisis van de 3e eeuw]] waarbij door de vele intern-Romeinse strijd tussen de zogenaamde [[soldatenkeizers]] de grensverdediging ernstig verzwakte, begonnen barbaarse stammen van overal binnen te dringen in het Rijk. Niet alleen de Germanen langs de Nedergermaanse grens, maar ook [[Goten]], [[Alemannen]] en nog vele andere op buit beluste volkeren baanden zich een weg naar het Romeinse Rijk door minder goed bewaakte grensposten. Door deze enorme druk, waardoor ook Italië direct bedreigd werd, zagen legerbevelhebbers zich genoodzaakt om legioenen uit de provincies te halen om als versterking te dienen in Italië, zodoende ook Germania Inferior onbeschermd latend aan barbaarse invasies. De invallen van de [[Franken (volk)|Franken]] in [[258]] en vooral in [[274]] markeerde het einde van Germania Inferior als [[Gallische keizerrijk |welvarende Romeinse provincie]]. Nadien wisten de keizers [[Diocletianus]] en [[Constantijn de Grote]] de orde wel weer te herstellen, maar door de voorafgaande verwoestingen aangericht in de meeste steden en op het platteland, trouwens niet alleen door de 'barbaren' maar ook door de elkaar bestrijdende Romeinse troonpretendenten, had de provincie zoveel geleden dat het vroegere welvaartspeil niet meer bereikt werd. De Franken namen geleidelijk de toplaag van de maatschappij over en waren sinds ze [[foederati]] werden onder [[Julianus Apostata]] de werkelijke machthebbers. De Romeinse erfenis bleef nog lange tijd zichtbaar in de vorm van [[Heerbaan|heirbanen]], stadsmuren en dergelijke. In de loop der eeuwen verdwenen de meeste monumentale gebouwen geleidelijk omdat deze als goedkope bron van stenen werden gebruikt om nieuwe kerken, kastelen, stadswallen e.d. te bouwen.