Algemeen Uitbreidingsplan: verschil tussen versies

Het aantal inwoners van [[Amsterdam]] was sinds het einde van de negentiende eeuw flink toegenomen. Huisvesting was echter een probleem. Na een eerdere uitbreiding in [[1896]] verwierf de stad in [[1921]] door annexatie van randgemeenten de ruimte die nodig werd geacht voor woningbouw en bedrijvigheid. [[Sloten (Amsterdam)|Sloten]], [[Watergraafsmeer]], een deel van [[Nieuwer-Amstel]] en de noordelijke gemeenten [[Buiksloot]], [[Nieuwendam]], [[Ransdorp]] en een deel van [[Oostzaan]] werden bij de [[gemeente Amsterdam]] gevoegd, dat daarmee vier keer zo groot werd. In [[1928]] werd binnen de dienst [[Openbare werken (algemeen)|Publieke Werken]] de afdeling [[Stadsontwikkeling]] opgericht, die de uitbreiding in goede banen moest gaan leiden. De leiding was in handen van het drietal [[L.S.P. Scheffer]] (afdelingshoofd), [[Theo K. van Lohuizen]] (stedenbouwkundig onderzoeker) en [[Cornelis van Eesteren]] (stedenbouwkundig ontwerper).

 

 

Aan de hand van vooral prognoses over de ontwikkeling van de bevolking werd een schatting gemaakt van de behoefte aan woningen, voorzieningen en industrie.

* Herdruk Algemeen Uitbreidingsplan; Facsimile editie van de twee delen uit 1934; Uitgave van de Amsterdamse Raad voor de Stedebouw, Amsterdam 1985, 2 delen, kaarten etc.

* Vincent van Rossem; Het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam, Geschiedenis en ontwerp; NAi Uitgevers, Rotterdam en EFL Stichting, Den Haag; 1993. ISBN 90-72469-44-5.

{{Appendix}}