Muddy Waters: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robotgeholpen doorverwijzing: Columbia - Koppeling(en) gewijzigd naar Columbia Records |
spelling |
||
Regel 27:
Waters zei meestal dat hij in [[1915]] in [[Rolling Fork]] ([[Mississippi (staat)|Mississippi]]) was geboren, maar hij is eigenlijk in het nabijgelegen [[Issaquena County]] geboren.
Hij groeide op bij zijn grootmoeder in [[Clarksdale Mississippi]] op [[Stovall Plantation]] en zij was het die hem zijn
Op zijn zevende begon Muddy met [[mondharmonica]] ([[bluesharp]]) en had daarmee veel bekijks als hij midden op het plein een deuntje speelde. Later, op 17-jarige leeftijd verruilde hij zijn mondharmonica voor een [[gitaar]] en speelde op lokale feesten.
Regel 38:
In de tweede helft van het decennium stagneert het succes, Little Walter en Jimmy Rogers verlaten de groep maar telkens geeft hij nieuw talent de kans om zich binnen zijn band te ontplooien. [[Big Walter Horton]], [[Jimmy Cotton]], [[Luther Johnson]], [[Buddy Guy]], [[Fred Below]], [[Bob Margolin]], [[Pinetop Perkins]] zullen door de jaren heen zijn sound bestendigen.
''[[Mannish Boy]]'' (
In 1958 reist hij naar Groot-Brittannië waar hij het Engelse publiek overdondert met zijn elektrische blues. Ook zijn optreden op het [[Newport Jazz Festival]] in 1960 waar hij een bloedstollende versie van ''[[Got my mojo working]]'' brengt, zal het overwegend blanke publiek weten te overtuigen.
Regel 45:
In een poging aan te sluiten bij de jongerencultuur van eind de jaren zestig, brengt [[Chess]] in 1968 ''[[Electric Mud]]'' uit, een album waarop zijn oude successen door de psychedelische mangel worden gehaald. Een auto-ongeluk beperkt hem in zijn mogelijkheden en voortaan zal hij nog slechts sporadisch de gitaar ter hand nemen bij optredens.
De jaren 70 zijn de jaren van zijn comeback:
In 1972 neemt hij in Londen ''[[The London Muddy Waters Sessions]]'' op met jonge bewonderaars als [[Rory Gallagher]] en [[Steve Winwood]]. Tijdens het afscheidsconcert van [[The Band]] in 1976 speelt hij ''Mannish Boy'' en verschijnt in ''[[The Last Waltz]]'', de filmische registratie hiervan van [[Martin Scorsese]].
Vanaf 1978 neemt hij een viertal elpees op met [[Johnny Winter]] voor diens [[Blue Sky]] label. Samen met oude getrouwen als [[James Cotton]] en [[Big Walter Horton]] blaast hij zijn oude hits nieuw leven in op ''[[Hard Again]]'' en ''[[King Bee]]''.
| |||